Zand, zand, zand!

25-2-2010 Tataouine. We staan op tijd op en spreken om half 10 in de stad af, waar we nog wat boodschappen doen en geld wisselen. Eindelijk verschijnt de gids in een Landcruiser en kunnen we gaan. Onderweg wachten we bij een kazerne op onze militaire escorte. We lunchen rond de middag langs de weg. Vervolgens jakkeren over een wasbord-piste. Om zo min mogelijk last te hebben van het wasbord-effect van de weg heb je grofweg 2 opties: ofwel je gaat een bizarre 80 tot 100 km/uur rijden om over de ribbels te vliegen ofwel je kiest een willekeurig pad naast de weg (wat er waarschijnlijk al ligt). Ik heb het idee dat de meeste chauffeurs dit wel prachtig vinden! In de auto van de gids zitten 4 militairen in lange beige jurken die onze veiligheid moeten garanderen. ’s Avonds blijkt dat ze zelfs wapens bij zich hebben. De gids krijgt een lekke band en we stoppen bij een oliestation waar dat gerepareerd kan worden. Ik heb sterk de indruk dat het niet zozeer een militair gebied is, als wel een oliewinningsgebied vlak bij de grenzen van Algerije en Libië dat ze streng willen bewaken. We zien alleen maar militaire controleposten en oliestations (met waakvlam), maar geen militaire activiteit. De militairen hebben aan de gids vertelt dat we  gaan overnachten in een prachtige oase. Daar het al duister wordt en mooie oases eigenlijk niet bestaan in deze regio, rijden we zelf de weg af en maken bivak (ja, ja, zo heet dat). Veel heeft dat niet om het lijf: je gaat op respectabele afstand van elkaar staan op een vlak plekje en stalt je toebehoren uit (daktent, tafel en stoelen). Vervolgens neem je een glaasje wijn! De plek is prachtig en helemaal stil. In de verte zien we 3 vlammen van oliebronnen, 1 van de militairen geeft onze positie door. De zonsondergang is schitterend. Even later komt de bijna volle maan op: een echte schijnwerper!. Het wordt snel fris. We eten verse venkel met risotto, de militairen barbecuen kip.

We staan allemaal rond 7 uur op en genieten van de prachtige zonsopgang. Vervolgens rijden we tot een militair checkpoint. Daar komt Ali tot de ontdekking dat hij water is verloren omdat Saïf de klep van de Landrover niet goed dicht heeft gedaan: terug! Rond 10 uur komen we bij een kleine duinenpartij aan, waar we al snel vast komen te zitten. Cor ontdekt een lek in de radiateur en na veel geprobeer wil uiteindelijk een stukje tak met een doekje eromheen het gat dichthouden (en dat houdt het tot NL!). Het is behoorlijk warm, al staat er wel een briesje. Wij komen om de haverklap vast te zitten en Joost krijgt veel nuttige aanwijzingen van Johan. Ali durft het niet aan naar El Borma te rijden (Algerijnse grens) en we moeten min of meer dezelfde weg terug. Hij belooft hoge duinen. Aan het einde van de dag komen we op een plek met veel ‘technische’ duinen (=lastig te rijden omdat ze kort en steil zijn en je snel moet reageren). Het is een bizar landschap. Iedereen opgetogen. Joost trekt Cor los en de eerste keer blijkt even wennen. Joost geeft iets te veel gas en de spatlappen knappen van de auto wanneer die met een smak van het duintje afkomt. Even later hangt onze Landcruiser op z’n buik met nagenoeg de wielen los, Johan moet er alles aan doen om hem los te krijgen. Wat een gedoe. We leren veel. De zon is fel. We rijden door naar de waterbron El Sabeur. Het is er vies en er staat een soort installatie waarvan de generator veel herrie maakt.  Er zijn ook historische resten. De groep discussieert hevig of we hier wel willen blijven. UIteindelijk beslissen we van wel en de eersten zijn al onderweg met een handdoekje om zich te wassen onder de enorme waterleiding die er ligt. Ali is boos dat de gidsen ons alleen over pistes laten rijden, de hoge duinen hebben we nog niet gezien. Ali wil niet verder in dit gebied met deze gidsen (Touareg Voyage niet doen dus). Ik heb het even gehad. Gelukkig hebben we wel een lekker kampvuur.

27-2-2010 Na het ontbijt stoken we ons afval op op de resten van ons kampvuur. Joost verbrandt zijn afgeknipte spijkerbroek die helemaal op is. Over de pistes rijden we terug naar Tataouine. We drinken onderweg koffie bij een mooie Ksar (naam?). Ze hebben broodjes kip en tonijn, maar hebben nu even geen brood in huis! Ali vraagt ons boodschappen te doen voor 10 dagen in de woestijn. Da’s best lastig inschatten. Joost tankt beide dieseltanks vol en ontdekt dat de pomp tussen de tanks lekt. We vullen ook de watertank. Tegen 14 uur rijden we via het prachtige Guermessa naar Ksar Ghilane (de volgende dag kom ik erachter dat het geheugenschijfje van mijn Nikon weer eens weigert, even geen foto’s dus). Onderweg komen we een verdwaalde Renault Clio tegen. Ali sleept ‘m meerdere keren uit de penarie. De Fransman blijft uiteindelijk zelfs in zijn auto zitten, tot woede van Ali. Idioot om hier met een luxe auto te rijden. Het is bijna donker als we in de oase aankomen op 1 van de campings. De duinen beginnen direct erachter. Warm douchen (en wat vieze kleren mee onder de douche)!! De volgende dag is Jan jarig en dat vieren we met koffie en (meegebrachte!) boterkoek. Enkelen zwemmen in de waterbron. De temp stijgt richting de 30 graden. Na een chaotische afrekening (10 DT p.p.) gaan we de duinen in. Johanna verliest onderweg haar temperatuurmeter en die gaat dus even terug om te zoeken. Ja, op de motorkap is het wel 43 graden! Aan het einde van de dag komt er een lastig stuk met duinen waar weer flink gelierd moet worden. We komen een keer flink scheef te staan. We vinden een prachtige plek voor een bivak waar we de zon onder zien gaan en de maan zien opkomen. Ik maak een verse koolsalade en we warmen ons bij het kampvuur. De volgende ochtend bakt Omar (de ‘duinen’-gids) warm brood onder het zand met as erop. Het smaakt prima. We rijden de hele dag door lage en middelhoge duinen en het gaat al een stuk beter. Gelukkig is het wat bewolkt. ’s Avonds maken we toch maar wat drinkwater met water uit de tank en Hadex. Je drinkt hier al gauw 4 liter per dag!

2-3-2010 Na vertrek zit Ali al na 10 minuten vast. Het valt niet mee als voorste auto, de gids geeft een spoor aan, maar het is altijd een verrassing hoe hard of zacht een duin is. Bij de wat lagere duinen rijd ik ook een stuk. Het sturen is erg onwennig omdat de banden niet direct reageren. Nadat we gestopt zijn bij een bijna lege waterbron, worden de duinen wat hoger. Uiteraard zit ik snel vast Na wat graven gaat het weer, maar ik zweet me een ongeluk. Het is spannend rijden zo! Joost neemt over. Het wordt toch weer flink heet. Ineens zie ik een auto op de duintop en gil in het bakkie: Tegenligger! Da’s wel een verrassing hier. Het blijkt een konvooi Fransen die eerst een week bij de Libische grens hebben staan wachten. De voorste auto is een Landcruiser, uiteraard van de gids. Hij wijst op onze auto, steekt zijn duim omhoog en vraagt verbaasd waarom wij niet vooraan rijden! Toch leuk. Als we bivak maken waait het flink en zit de lucht vol met zand.  De noodles met tomatensla smaken prima, maar het inslaan had wel wat royaler gekund.

3-3-2010. Wat een dag! Eindeloze kommen en kammen met duinen en het waait zo hard dat alles vol met zand zit. ’s Ochtends maken we 2 keer een schuiver zodat de auto vervaarlijk schuin komt te staan. Natuurlijk voelt het erger dan het in werkelijkheid is, maar leuk is anders. Hallo, dit is mijn vakantie en het moet wel leuk blijven! Waar zijn we eigenlijk? Egypte, Algerije, Marokko? zegt het maar! Ik zie alleen maar zand! Ik heb nog niets van Tunesië gezien! …mevrouw blaast even stoom af. Na de lunch gebeurt het nog een keer en binnen een paar honderd meter worden we 4x gelierd. In totaal rijden we die dag 16 km. Jawel! We zouden nog 1 kam over moeten naar een waterbron, maar Arno maakt een flinke schuiver, wij komen ook flink vast en tot overmaat van ramp horen Johan en Johanna hoe met een grote knal er iets knapt onder de auto. De auot wordt naar een volgende kom gesleept en Johan kruipt er gelijk onder. Als de klok uit elkaar ligt, komt er een tandwiel uit dat in 3-en ligt (een satelliet, zo horen we). Weg 4-wielaandrijving. We zitten er in een kring omheen met een glaasje wijn en leren meteen wat al die termen betekenen en hoe het eruit ziet (lees zelf). Leerzaam, maar wel lullig. ’s Nachts wordt je gezicht en kussen bedekt met een fijn laagje zand. Mijn hoofdhuid en oren zitten vol, en ik voel het zand onder mijn oogleden. Toch maar op zoek naar een passende skibril voor over mijn bril.