Categorie archief: 2017 Baltic trip

2017 Baltic Trip

Dit is de route die we hebben gereden in 3 weken (proloog + LCC Baltic Trip): 3428 km

Beste mensen,

We gaan weer op pad. Voor de Nederlandse Landcruiserclub hebben we samen met Peter Postma, die in Tallinn woont, een prachtige route van bijna 2800 km uitgestippeld. De route start in Litouwen en gaat via Letland naar Estland en weer terug door Letland naar Litouwen.

We hebben er zin in!

Tot later, Marijke

Zaterdagochtend 12 augustus vetrekken we in de regen naar Kiel. En het blijft de hele dag regenen. We verwachten rond 16 uur aan te komen, maar het wordt uiteindelijk kwart over zes. Veel wegwerkzaamheden en files onderweg. We laten de groep via Whatsapp weten dat we het gehaald hebben. We worden in een klein hoekje voor een truck gemanoeuvreerd en dat lijkt geen gekke plek, “pole position” om er straks als eerste weer af te gaan. We checken in en onze hut blijkt een prima plek. Ook het dinerbuffet is eenvoudig maar smaakvol. Het is niet overdreven groot en druk aan boord en er is plek zat om te zitten. Na een koffie duik in het bed in, Joost kletst nog wat aan dek. De vaart is rustig en we slapen lekker uit. Als we om 10 uur bij het buffet aankomen is alles al weg. Het blijkt “Lithuanian time” te zijn aan boord en dus is het 11 uur en de boel gesloten, ha ha. Dan maar koffie met een muffin en om 13 uur direct door naar de lunch. Intussen hebben we ons geïnstalleerd op het heli-dek, waar de zon fel schijnt. Om 16 uur varen we de haven van Klaipeda in en om 16.30 liggen we aan wal. Joost wordt opgeroepen en we spoeden ons naar de receptie. We moeten acuut naar beneden want onze auto moet als eerst van boord af. Dat kan slechter!

Om 17 uur komen we aan bij Camping Olandy kapure (Ducth Cape) en zetten de auto in het zonnetje. We worden direct aangesproken door Hugo die met een camper en 3 kinderen op pad is. ’s Avonds wordt het erg fris. De volgende dag gaan we een stukje van de route rijden en wat plaatsjes verkennen. Eerst naar Palanga, wat een echte badplaats blijkt te zijn, en doen er boodschappen bij een prachtige Rimi. Het is lekker warm. We rijden over een gravelweg richting Jurgaciems en eten een broodje op een picknickplaats.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bij Ziemupe vinden we tegen de duinen een strandparkeerplek waar we kunnen overnachten (5 Euro). Als we met een biertje op het strand zitten, komt tot onze stomme verbazing Hugo aangelopen. Na het eten en koffie op het strand, gaan we bij hun kampvuur zitten en kletsen gezellig over van alles en nog wat. Er komt ook nog een vosje langs. We slapen heerlijk en vetrekken de volgende morgen richting Pavilosta. Het zou volgende de Lonely Planet een surfstadje zijn, maar daar zien we helemaal niets van. We gaan landinwaarts naar Kuldiga, waar we met de rondreis niet gaan komen. We rijden door vele slaperige dorpjes en eindeloze wegen door akkers heen. Het is weinig opwindend. In Kuldiga hebben ze de breedste waterval van Europa, jawel, 149m breed en zo’n 2 meter hoog (!). Het ziet er inderdaad prachtig uit en een rondwandeling door het stadje is best aardig.

We eten snel een broodje en rijden verder door het ….. dal. We bedenken dat we graag Riga willen bezoeken en dat het handig is om alvast in de buurt te kamperen. We zoeken vlak voor Jurmalaa een camping. Camping Neptunus is klein en rustig. We zetten de auto neer en koken een potje. Helaas komt er ergens een flinke stanklucht vandaan (gelukkig ruiken we die niet vlak bij de auto). Na een lekkere douche rijden we op tijd naar de Riga City Camping (18 Euro). Geen fraaie camping, maar een prima plek om te voet vandaan naar de stad te lopen (half uurtje). We gaan direct op pad en nemen lekker koffie met gebak bij een konditorei. We bezoeken de enorme overdekte markt, drinken wat op een terrasje en melden ons om 15 uur bij Andis voor een free walkng tour door de oude stad die we de avond ervoor via Internet geboekt hebben. We zijn met z’n zessen en Andis leidt ons kundig kriskras door de stad. Hij weet heel veel en zo zie je veel meer, dan met een gids in de hand. Je betaalt wat je er voor over hebt. ’s Avonds eten we werkelijk fantastisch bij Muuse op het terras.

OP de camping is het verrassend rustig en we slapen prima. De volgende morgen komt een jong Duits stel op ons af, ze hebben ook een Hilux en vergapen zich aan onze camperunit. We pakken de boel in en rijden binnendoor naar Nationaal Park Aukstatija. Weer eindeloze slaperige dorpjes en akkers. In de middag komen we in het park aan en het regent. Doel is een bezoek aan het “Cold War Museum”. Het blijkt een oude raketbasis te zijn en we zien ondergronds hoe bizar die koude oorlog uitpakte met een wapenwedloop en waanideeën over de “vijand”. Als we bij de auto terugkomen, dan krijgen we een appje van Folkert en Netty die aan de overkant van het meer blijken te zijn! Ze zijn gisteren aangekomen en hebben vannacht op een lawaaierige camping gestaan in Klaipede. Na wat heen en weer geapp vinden we elkaar op een picknickplek aan een prachtig meertje. Heel gezellig! Een dame die er ook staat wil voor ons wel bellen en de eigenaar komt geld innen (9 Euro) en brengt hout voor 3 Euro. Het vuur is ook wel nodig.

De volgende morgen zwemt Ruby, hun hond, als een dolle in het meer en kletsen we wat met een Duits echtpaar dat er ook staat met hun Unimog. We rijden samen binnendoor naar Palanga waar we boodschappen doen voor een gezamenlijke bbq, want Alex en Hans komen vanavond in Klaipeda aan. We gaan terug naar de camping waar wij eerder stonden, maar er blijkt vlakbij een enorm muziekfestival aan de gang te zijn. Aan “achtergrondmuziek” geen gebrek! Ik klooi een paar uur met de Garmin en de routes, want er gaat nog steeds het e.e.a. mis met routeren. Uiteindelijk krijgen we de boel aan de gang en ziet Folkert de route ook op zijn Montana. Iets naar 17 uur komen Hans en Alex aan en is ons kampje met 4 auto’s compleet. We eten samen en maken een lekker vuur. De trip kan beginnen!

Zaterdag 19 augustus gaan we met 4 auto’s op pad. De nacht was nog relatief rustig tussen een festival en een feest op de camping in. Eerst doen we in Palanga boodschappen. Als we ten noorden van Liepaja over een gravelweg langs de kust rijden, stoppen we bij de vuurtoren Akmensrags. Voor € 0,70 mogen we omhoog klimmen. Voor de kassa moeten we even naar binnen en het stinkt er nogal. Menig huis heeft hier een droogtoilet en dat is nogal een kunst dat fris te houden…… Het is een straffe klim, maar het uitzicht is mooi. Na een korte lunch stoppen we bij Jurkalne om echt even te zien hoe een glintkust eruit ziet. Het waait ongenadig hard. Vanaf de kustweg is meestal weinig te zien van de zee door het dichte bos. Verder naar het Noorden rijden we naar de oudste vuurtoren van Letland, maar die is omheind en er is geen uitzicht. De lange rechte weg naar Kaap Kolka is niet zo boeiend. We kijken bij Sikrags of we op een strandparkeerplaats kunnen overnachten. Wel een mooie stek, maar we willen de kaap zelf proberen. Hmm, dat is nogal een toeristencircus en zeker geen plek om te overnachten. We kijken nog wel op het strand naar de botsende zeeën die hier op de punt elkaar ontmoeten. Uiteindelijk overnachten we op de camping in Melnsils, uiteraard met kampvuur, want ook al schijnt de zon, het wordt snel koud ‘s nachts.

Zondag rijden we rustig langs de kust richting Riga en stoppen hier en daar om de kust te bekijken. Het is lekker weer. In Jurmala doen we boodschappen en lunchen we. De rt om Riga heen gaat prima, en halverwege de middag rijden we het Gauja Nationaal in; glooiend groen landschap met lieve huisjes en boerderijtjes. Een deel van de groep bezoekt het Turaida museum vlak voor Sigulda, dat bestaat uit o.a. een burcht en kerk in parkachtige setting. Helaas begint het te regenen. We besluiten de etappe eerder te stoppen en zoeken een plekje op de kanocamping in Ligatne (€15). Door de regen kunnen we geen vuur maken, maar ze hebben we lekker warme douches!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Maandag regent het nog steeds bij vertrek en rijden we een mooi stuk route naar het Kuku Kraces uitzichtspunt; een prachtige plek langs de rivier waar de rode kalksteen hoog is uitgesleten. Ruby de hond stuift het water in en blaf en zwemt als een dolle. Heel grappig. Bij de 16 m hoge Zvartesrots lopen we een klein rondje. In Cesis weten we een konditoreja te vinden, waar we ons tegoed doen aan koffie met heerlijke taartjes. We vertrouwen Hans de 6 kruimeltaartjes voor ’s avonds bij de koffie toe (hij weet er af te blijven!). In de regen lopen we een rondje door het stadje met burcht en kerken. Hier pikken we de 3^e etappe op en bezoeken de Adelaarsrots, ook weer een prachtige plek aan de Gauja rivier. Ook hier gaat Ruby weer uit haar dak. Na een broodje op de parkeerplaats volgt een mooi stuk over kleine weggetjes naar Rauna en verder door de weilanden met uitzicht. Vlak voor de grens met Estland wordt het echt een track en begint de Hilux flink te glijden in de modder. De offroad grens met Estland is gedenkwaardig, want er is helemaal niemand. De paspoortformaliteiten doen we dan zelf maar ;-). De etappe eindigen we in de bossen van het Karula National Park en het lukt de track naar RMK site Plaagi te vinden aan de westkant van het Ahijarve meer (RMK plekken zijn van de Estse staatsbosbeheer en bestaan uit kampeerplekken, een droogtoilet en een vuurplaats, meestal met hout, veelal op echt mooie plekjes). Als we op deze magnifieke plek aankomen, schijnt zowaar de zon! Iedereen opgetogen. Dit was een prachtige etappe, ondanks de regen. Een vuur houdt ons warm voor het slapengaan (en anti-mug houdt de insecten op afstand).

De volgende ochtend om half zeven horen we ineens een (gewone) auto en gaan twee mannen een boot staan opblazen, beetje onverwacht op deze plek! We rijden over bospaadjes het park uit richting Rouge. Het landschap is mooi en we beklimmen een enorme observatietoren vlak na Rouge. Het ding is 28 meter hoog en nogal flexibel, niest voor Hans en mij. Beneden drinken we cappuccino. Via Haanja rijden we naar Võru waar we boodschappen doen en op een strandje een broodje eten. De weg naar het Peipsi meer is nogal saai. De vissersplaatjes Varnja, Kolkja en Nina zijn wel pittoresk met gekleurde huisjes en tuintjes vol bloemen. Je rijdt bij de mensen zowat door de voortuin. We kijken ook nog even bij het grote kasteel Alatskivi die gebouwd is door een rijke man met een fascinatie voor Balmoral, Schotland. Na de arme Russische dorpjes is dit een heel vreemd contrast! Als we aankomen bij camping Ranna Puhkebaas, is er helemaal niemand. Het is een enorm terrein met prachtige houten gebouwen aan het Peipsi meer en we zetten de auto’s neer. Ik probeer de eigenaar te bellen en wordt als snel teruggebeld. Oma komt even later geld halen (€10). Helaas is de douche niet werkend en hebben we alleen droogtoiletten. Ondanks dat het fris en hard waait, wagen Folkert en Netty zich in het meer (waar je na 100 meter tot je middel in staat). We eten onder de luifel vanwege de regen en ’s avonds is een groot vuur noodzakelijk om ons warm te houden.

De volgende morgen is het koud en nat. We rijden langs de dorpjes aan het meer en komen langs de prachtige zanstranden bij Kauksi. Het is overal verlaten. In een klein barretje drinken we koffie uit een automaat; de gebaksvitrine is leeg. We rijden helemaal tot aan de Russische grens bij Vasknarva, waar je nergens naar de rivier mag. We lunchen bij een bushokje en lopen een klein rondje langs het enorme klooster. De route gaat verder langs de Narva rivier, maar alle zijwegen zijn verboden om in te rijden en er staan verscheidene wachttorens. We rijden door tot aan Poruni, waar een RMK en een wandelpad zou zijn. Helaas staat er een slagboom op de weg, wat de vorige groep ons al had laten weten. We draaien om en rijden dwarsover naar Kuramae. Daar staat een klosster waar nu nog Russisch orthodoxe nonnen in wonen. Het regent weer flink, maar we gaan toch even het terrein op met een begraafplaats en meerdere kerken. Het is prachtig onderhouden met veel bloemen. Eindpunt van deze etappe zou de camping Ninsaare Puhkekeshus zijn, maar die is helemaal verlaten en niet in al te beste staat. We nemen wel wat hout mee en gaan op zoek naar een RMK plek in de buurt. De plek is niet groot, maar we doen het er mee. Zeiltjes spannen, biertje drinken, koken en een vuur maken op de parkeerplek. Het regent onophoudelijk.

De volgende morgen lijkt het droog maar de bomen laten nog steeds regen vallen. We breken op en rijden binnendoor naar het mijnmuseum. Daar hebben ze gelukkig cappuccino met wat lekkers! Dat hadden we wel verdiend. Er is zowaar een rondleiding ondergronds en de mannen willen wel mee. De rondleiding van anderhalf uur is in het Russisch maar ze krijgen een Engelse audiotour mee. Netty en ik nestelen ons in het restaurant. De heren komen enthousiast weer bovengronds; het is toch wel indrukwekkend te zien hoe ze hier oliehoudende steen gewonnen hebben, veelal met de hand. We lopen samen nog de tentoonstelling rond. Peter had ons aangeraden in het nabijgelegen mijn gebied rond te rijden. Als we er aankomen snappen we wat het is: een enorm gebied met bergen stenen, waar de olie uit gewonnen is, gedeeltelijk ondergelopen. We rijden even rond, doen snel boodschappen in de buurt en vertrekken naar de kust. We hebben besloten vanwege het weer niet alle plekken op de route aan de te doen en snel naar het westen te rijden. We stoppen nog even bij de oude ruïne van Toolsi en rijden dan Nationaal Park Lahemaa in. Het is een prachtig gebied met her en der idyllische boerderijtjes met veel bloemen in de tuin. Overal is netjes het gras gemaaid. In Altja kamperen we bij een hele oude boerderij. Ik had ’s ochtends al gebeld of ze een warme douche hadden en of ze open waren. Als we aankomen schijnt zowaar de zon even! Als we net staan komen Henk en Cora aangereden, die tot nu toe steeds een etappe achter ons zaten. We gaan samen heerlijk Ests eten bij Altja Körts. Het eten is eenvoudig maar zeer smakelijk en goedkoop. Gezellig. Om 20.30 mogen we de sauna in. De sauna is in een traditioneel houten huis en bestaat uit een woonkamer, een natte ruimte en de sauna zelf. We zijn met z’n 5-en de sauna is klein en loeiheet! Als we buiten staan om af te koelen, word ik ongenadig gebeten door de muggen (ontdek ik de volgende dag). Super opgewarmd, nemen we nog wat drinken bij het vuur en slapen als een roos.

We hebben nog een volle dag voor Lahemaa. We rijden alle schiereilandjes over en drinken koffie met een chocolade dessert in Viinistu bij een prachtig restaurant. We blijven lang zitten in de warmte want het komt met bakken uit de hemel. We blijven maar rijden en als het een beetje droog is komen we bij de RMK plek aan de noordpunt van Juminda, waar we een broodje eten. Uiteindelijk vinden we een mooie plek op de RMK in Tsitre, waar zelfs een droogtoilet voor rolstoelen is gemaakt! Na het eten ga ik lekker met de routes voor de tweede week aan de slag. De heren zitten buiten bij het vuur. We slapen weer als ossen. Vroeg in de morgen lijkt de lucht blauw, maar daarna gaat het weer regenen. We breken op en rijden de zon tegemoet (zo lijkt het). Aangekomen met de Jägala waterval begint het direct te hozen. Even wachten dan maar. De waterval is een prettig verrassing. Om half twaalf komen we aan bij de Tallinn City Camping. Het waait er enorm maar is wel droog Als iedereen een plekje heeft gaan we met de bus de stad in. Eerst koffie met taartjes! Bij Rukis slagen we super en Peter, die in Tallinn woont, pikt ons op. Leuk om hem weer te zien. Hij werkt hier en leidt soms betaald groepen rond. Nu si hij onze gids. We gaan gezellig met hem uitgebreid door de mooie en levendige stad. Het is droog en de zon schijnt zowaar. Peter laat ons alle hoeken van het centrum zien, erg leuk. We nemen ook nog een ijsje. We eindigen bij Argentina, een fantastisch grill-restaurant. Hans en Alex wagen zich aan de Tomahawk van 1 kg. We eten erg lekker en het is gezellig. Na het eten lopen we naar de kust waar ze vuren aangestoken hebben. We zien er twee, maar het maakt niet zo’n indruk. Met de bus terug naar de camping en na een warme douche vallen we tevreden in slaap.

De eerste week had zeker highlights, maar het weer had beter gekund. Volgende keer echt in juli naar de Baltische Staten! (meer foto’s volgen bij dit verhaal….)

Liefs, Marijke

Op de Tallinn City Camping wachten we in het zonnetje op Peter die vandaag met ons meereist. Ik laad bij iedereen nog even de routes op de Garmins. Peter zijn Landcruiser is wat meer op leeftijd en hij heeft problemen met de koppeling. Als hij wil wegrijden moet hij in de versnelling starten. Het maakt een hoop kabaal en hij schiet naar voren. Zo min mogelijk stoppen en dat valt niet mee met al die stoplichten op de weg uit Tallinn. Het is redelijk rustig in de stad en we doen bij een grote Selver eerst wat boodschappen en pikt Peter Eve op, die op de schapenboerderij is opgegroeid waar we vanavond overnachten. Dan rijden we naar het westen naar de Rummu groeve. Dat is een ondergelopen mijn en gevangenis. Peter weet een uitzichtpunt en de weg er naar toe is modderig en vol met diepe kuilen. We kunnen er net parkeren. Ruby de hond gaat uit haar dak in het heldere water. Als we willen wegrijden is dat knap lastig want blijkbaar is er in de tussentijd een soort barrière opgeworpen. We komen er allemaal met geweld overheen, behalve Peter, die door Joost een stukje gelierd moet worden. Dan volgt een lange rit over de saaie 4 naar het zuiden. Vlak voor Pärnu, ter hoogte van Nationaal Park Somaa, rijden we naar het oosten. We hebben helaas geen tijd er te wandelen, maar Peter wil ons graag een hele bijzondere kampeerplek laten zien. En dat is het! Je moet het weten, maar de afscheiding kun je opendraaien en dan rijd je zo het weiland in naar een open plek met tipi, droogtoilet, hout, en verhip, een drijvende sauna! Het wemelt er van de fanatieke muggen, maar het is een mooie plek voor een groepsfoto, die Eve van ons maakt. Ik leg de plek vast in iOverlander. Daarna rijden we langs een klein uitdagend paadje, door de vorige groep ontdekt. Peter z’n achterdeuren zwiepen open, maar hij kan niet zo makkelijk stoppen natuurlijk. We rijden verder richting Viljandi en Peter leidt ons nog een klein stukje om door een prachtig stukje Estland. We komen rond 17.15 uur aan bij Murese Talu, een schapenboerderij. De huidige eigenaar, de broer van Eve, is jarig vandaag en getrouwd met de Nederlandse Karin die hoogzwanger is. . We krijgen heerlijke schapenfilet om klaar te maken, zalig. Nadat we allemaal een potje gekookt hebben, worden we uitgenodigd om een huiskamerconcert van Eve bij te wonen. We krijgen heerlijke zelfgemaakte chocololadekoeken en nemen plaats op schapenvellen. Eve heeft een flinke verzameling zelfgeschreven romantische Engelse en Estse nummers. Het is een bijzonder avond! Na afloop is er vuurwerk en nemen we afscheid van Peter die met veel kabaal wegrijdt. Het is een echt koude nacht (8 graden).

De volgende morgen neemt Karin ons mee naar haar verzameling gebreide producten, die van hun eigen wol is gemaakt. Iedereen slaat een paar mooie handschoenen of sokken in. We rijden naar het zuiden en gaan bij Valga de grens met Letland over. Bij Smiltene tanken we goedkoop en daarna verzin ik ter plekke een iets andere route zodat we door het hoogland rond Jaunpiebalga kunnen rijden (nou ja hoog, de hoogste berg hier is 248 m). We vinden een heerlijke lunchplek en de zon schijnt. Het landschap is prachtig met lange fotogenieke gravelwegen en kleine gehuchtjes met houten huizen. Na Cesvaine is er veel drassig bos en landbouw, lastig kamperen hier. We rijden door naar de camping die ik in de route opgenomen heb. Er aangekomen, is het een mooie locatie aan een meertje met een prachtig hotel er op (Turisma Centrs Ezerniekie in Meirani). Er is alleen een gast aanwezig en die adviseert ons om te bellen. We gaan maar staan op de plek die bedoeld is als camping onder de bomen. Het is lekker weer, dus een biertje en nootje gaan er wel in. Iedereen kookte z’n potje en er wordt wat hout bij elkaar gezocht voor een warm vuur.

Tot onze verbazing verschijnt de volgende morgen een dame die van ons 19 Euro vraagt (een recordbedrag deze reis) en natuurlijk zijn er toiletten en douches! Beetje onhandig dat ze niet eerder kwam opdagen. We gaan dus prompt allemaal onder een warme douche, heerlijk. Het is maar 16 graden, maar de zon schijnt en dan lijkt het al snel meer. De beheerder is een jonge vent die Engels spreekt en die legt ons uit dat dit een vreemde Letse zomer is met te lage temperaturen. Het seizoen loopt slecht en hij moet het hebben van bruiloften en partijen in het weekend. We vervolgen de route langs het Lubans meer, een enorm meer met rietkragen er omheen, waar veel soorten vogels leven. Langs het meer kun je prima kamperen. Het is heerlijk zonnig weer. We lunchen in het Razna National Park aan het enorme meer en beklimmen de Makonkalns voor een weids uitzicht. We scharrelen door het park heen over kleine weggetjes. Het gaat even fout en dus staan we ineens op het erf van een bijzonder dronken boer, die een heel verhaal tegen Joost houdt. Snel wegwezen. We rijden rond het Ezernieki meer, dit is een prachtig gebied om te kanoën. We komen aan het einde van de dag aan, vlak onder Kraslava, bij outdoorcamping Upes Dizvietas van vader Matthias en zoon Sebastian. Peter had ze al een bericht gestuurd. Het is een mooie plek aan de rivier, maar er lopen wel twee blaffende honden rond die snel aan de ketting worden gelegd. Matthias leidt ons rond en het ziet er verzorgd uit. We zoeken allemaal een plek en relaxen even in het zonnetje. Sebastian belooft even rond te vragen naar 4×4 routes in de buurt. Joost maakt lekker gebakken aardappeltjes met een stukje gemarineerd vlees en sla. ’s Avonds is er vuur, maar de heren zijn ni et zo onder de indruk van de kwaliteit ervan. Henk en Alex bemoeien zich er mee en al snel wordt het lekker groot en warm. We kletsen wat met andere Duitse gasten.

Op aanraden van Matthias rijden we langs de snelstromende Dauga rivier over een mountainbike pad dat breed genoeg is voor auto’s. Het blijkt een schitterende route door het bos en hier en daar is het echt smal en overgroeid. Na 10 km kunnen we niet verder en steken door naar de doorgaande weg. Via Daugavpils rijden we de grens met Litouwen over. Wat volgt is een prachtig gebied. We lunchen aan een meertje in de zon en besluiten om de etappe te halveren en op tijd een mooie plek te zoeken. Nationaal Park Aukstaitijos is een prachtig gebied vol met bossen en meertjes. Na even zoeken vinden we een camping (Sravinaiti) aan een meer met een open zonnige plek om te staan met overdekte picknicktafels. Folkert belt het nummer dat op het bord staat en even later komt de beheerder aangereden. We kunnen er staan voor 9 Euro per auto en hij brengt ook een grote bak met hout. De sauna moet (na onderhandelen) 40 Euro kosten en dat laten we maar. Het is nog vroeg en de zon schijnt, iedereen gaat snel in de korte broek en we nemen het er van! We hebben de plek voor onszelf. ’s Avonds koelt het natuurlijk snel af en houdt een prima vuur ons warm.

We doen rustig aan en scharrelen langs kleine bospaadjes verder door het park. Het is mooi hier! Bij een schiereilandje kunnen we met de auto’s niet verder en lopen een stukje. Bij Paluse zijn we weer op de asfaltweg en rijden naar het volgende park. Het is lastig een supermarkt te vinden en dus rijden we iets om via Svencioneliai voor een Maxima. Daar vandaan naar het oosten rijden we regionaal park Labonoro in. Het begint met een bosbouwgebied waar we snel even koffie drinken in een zijpaadje. Ook hier weer even een route uit de vrije hand en weer een mooi gebied met meren. We bezoeken nog wel even de hoogste observatie toren van Letland (36 m). Niet iedereen gaat omhoog en het waait boven erg hard. We lunchen op een picknickplaats aan een meer en Alex verwent ons met een pannenkoek! Ruby zwemt weer dat het een lieve lust is. We hebben geen zin om helemaal naar de beoogde camping onder Vilnius te rijden en dus gaan we op zoek in het gebied boven Vilnius. Volgens de borden moeten er meerdere mogelijkheden zijn om te kamperen, maar we rijden heel wat rond en komen uiteindelijk op een picknickplek terecht waar we de boomstammen maar aan de kant schuiven om er in te kunnen. Het is al tegen zessen en we willen niet verder. Iedereen installeert zich op de krappe plek en we hebben al snel in de gaten dat er veel enorme muggen zitten. Het uitzicht is wel prachtig. Als de heren hout klaarmaken voor het vuur en Joost aanmaakhoutjes hakt, eindigt de scherpe bijl in zijn wijsvinger. Hij doet er zelf nogal luchtig over en gaat op zoek naar een vingerpleister. Cora (verpleegkundige) en Folkert (BHV’er) denken er anders over. Cora laat het hechten achterwege en legt een dubbele zwaluwstaart aan. Na een uur of twee vermindert het bloeden en lijkt de lap vlees keurig op z’n plek te blijven. Een ongeluk zit in een heel klein hoekje! Vij het kampvuur evalueren we de reis. De etappes waren hier en daar te lang, de route is mooi afwisselend tussen natuur en cultuur, maar twee weken is eigenlijk te krap en er hadden wat meer offroad paadjes in gemogen (kan zeker in het oosten van Litouwen). Kortom, aan de hand van deze verkenningsreis kan ik de route nog wat aanpassen en kan de reis opnieuw worden aangeboden op de kalender van de club.

We staan de volgende dag (vrijdag) vroeg op omdat we graag met z’n allen naar Vilnius willen, als afsluiting. Alex en wij moeten ’s avonds met de boot vanuit Klaipeda, maar een bezoek aan Vilnius wil nog wel. Bij het ontbijt komt Alex nog met een pannenkoek met stroop voor mij aan als excuus voor het feit dat hij zijn bijl aan Joost had uitgeleend en dat verkeerd afliep. Lief, hè! We rijden in een uur naar Vilnius en ik heb een parkeerplek gevonden vlak bij het centrum waar we nog net kunnen staan. Hans heeft een wandelroute bedachte en we beginnen met een beklimming van de burcht, van waar we uitzicht hebben over de nieuwe en oude stad. Na een bezoek aan de kathedraal gaan we op zoek naar koffie met gebak wat met 8 personen nog niet eenvoudig te regelen is. Hans leidt ons verder door mooie kleine straatjes en om half twee zijn we terug bij de auto. We nemen afscheid van de andere helft van de groep. Henk & Cora, Folkert & Netty en Hans reizen nog twee dagen door en doen nog een stuk van de route. Wij rijden met Alex over snelweg naar Klaipeda. We hebben nog wel file en regen, en komen rond half zeven bij de boot aan. Na diner en een afzakkertje gaan we naar bed.

Het was een mooie ervaring om deze reis voor te bereiden en uiteindelijk ook te rijden met een groep. Ik heb er veel van geleerd! De Baltische staten zijn qua rijden niet erg opwindend, maar zeker een bezoek waard.

Liefs,

Marijke