Op de Tallinn City Camping wachten we in het zonnetje op Peter die vandaag met ons meereist. Ik laad bij iedereen nog even de routes op de Garmins. Peter zijn Landcruiser is wat meer op leeftijd en hij heeft problemen met de koppeling. Als hij wil wegrijden moet hij in de versnelling starten. Het maakt een hoop kabaal en hij schiet naar voren. Zo min mogelijk stoppen en dat valt niet mee met al die stoplichten op de weg uit Tallinn. Het is redelijk rustig in de stad en we doen bij een grote Selver eerst wat boodschappen en pikt Peter Eve op, die op de schapenboerderij is opgegroeid waar we vanavond overnachten. Dan rijden we naar het westen naar de Rummu groeve. Dat is een ondergelopen mijn en gevangenis. Peter weet een uitzichtpunt en de weg er naar toe is modderig en vol met diepe kuilen. We kunnen er net parkeren. Ruby de hond gaat uit haar dak in het heldere water. Als we willen wegrijden is dat knap lastig want blijkbaar is er in de tussentijd een soort barrière opgeworpen. We komen er allemaal met geweld overheen, behalve Peter, die door Joost een stukje gelierd moet worden. Dan volgt een lange rit over de saaie 4 naar het zuiden. Vlak voor Pärnu, ter hoogte van Nationaal Park Somaa, rijden we naar het oosten. We hebben helaas geen tijd er te wandelen, maar Peter wil ons graag een hele bijzondere kampeerplek laten zien. En dat is het! Je moet het weten, maar de afscheiding kun je opendraaien en dan rijd je zo het weiland in naar een open plek met tipi, droogtoilet, hout, en verhip, een drijvende sauna! Het wemelt er van de fanatieke muggen, maar het is een mooie plek voor een groepsfoto, die Eve van ons maakt. Ik leg de plek vast in iOverlander. Daarna rijden we langs een klein uitdagend paadje, door de vorige groep ontdekt. Peter z’n achterdeuren zwiepen open, maar hij kan niet zo makkelijk stoppen natuurlijk. We rijden verder richting Viljandi en Peter leidt ons nog een klein stukje om door een prachtig stukje Estland. We komen rond 17.15 uur aan bij Murese Talu, een schapenboerderij. De huidige eigenaar, de broer van Eve, is jarig vandaag en getrouwd met de Nederlandse Karin die hoogzwanger is. . We krijgen heerlijke schapenfilet om klaar te maken, zalig. Nadat we allemaal een potje gekookt hebben, worden we uitgenodigd om een huiskamerconcert van Eve bij te wonen. We krijgen heerlijke zelfgemaakte chocololadekoeken en nemen plaats op schapenvellen. Eve heeft een flinke verzameling zelfgeschreven romantische Engelse en Estse nummers. Het is een bijzonder avond! Na afloop is er vuurwerk en nemen we afscheid van Peter die met veel kabaal wegrijdt. Het is een echt koude nacht (8 graden).
De volgende morgen neemt Karin ons mee naar haar verzameling gebreide producten, die van hun eigen wol is gemaakt. Iedereen slaat een paar mooie handschoenen of sokken in. We rijden naar het zuiden en gaan bij Valga de grens met Letland over. Bij Smiltene tanken we goedkoop en daarna verzin ik ter plekke een iets andere route zodat we door het hoogland rond Jaunpiebalga kunnen rijden (nou ja hoog, de hoogste berg hier is 248 m). We vinden een heerlijke lunchplek en de zon schijnt. Het landschap is prachtig met lange fotogenieke gravelwegen en kleine gehuchtjes met houten huizen. Na Cesvaine is er veel drassig bos en landbouw, lastig kamperen hier. We rijden door naar de camping die ik in de route opgenomen heb. Er aangekomen, is het een mooie locatie aan een meertje met een prachtig hotel er op (Turisma Centrs Ezerniekie in Meirani). Er is alleen een gast aanwezig en die adviseert ons om te bellen. We gaan maar staan op de plek die bedoeld is als camping onder de bomen. Het is lekker weer, dus een biertje en nootje gaan er wel in. Iedereen kookte z’n potje en er wordt wat hout bij elkaar gezocht voor een warm vuur.
Tot onze verbazing verschijnt de volgende morgen een dame die van ons 19 Euro vraagt (een recordbedrag deze reis) en natuurlijk zijn er toiletten en douches! Beetje onhandig dat ze niet eerder kwam opdagen. We gaan dus prompt allemaal onder een warme douche, heerlijk. Het is maar 16 graden, maar de zon schijnt en dan lijkt het al snel meer. De beheerder is een jonge vent die Engels spreekt en die legt ons uit dat dit een vreemde Letse zomer is met te lage temperaturen. Het seizoen loopt slecht en hij moet het hebben van bruiloften en partijen in het weekend. We vervolgen de route langs het Lubans meer, een enorm meer met rietkragen er omheen, waar veel soorten vogels leven. Langs het meer kun je prima kamperen. Het is heerlijk zonnig weer. We lunchen in het Razna National Park aan het enorme meer en beklimmen de Makonkalns voor een weids uitzicht. We scharrelen door het park heen over kleine weggetjes. Het gaat even fout en dus staan we ineens op het erf van een bijzonder dronken boer, die een heel verhaal tegen Joost houdt. Snel wegwezen. We rijden rond het Ezernieki meer, dit is een prachtig gebied om te kanoën. We komen aan het einde van de dag aan, vlak onder Kraslava, bij outdoorcamping Upes Dizvietas van vader Matthias en zoon Sebastian. Peter had ze al een bericht gestuurd. Het is een mooie plek aan de rivier, maar er lopen wel twee blaffende honden rond die snel aan de ketting worden gelegd. Matthias leidt ons rond en het ziet er verzorgd uit. We zoeken allemaal een plek en relaxen even in het zonnetje. Sebastian belooft even rond te vragen naar 4×4 routes in de buurt. Joost maakt lekker gebakken aardappeltjes met een stukje gemarineerd vlees en sla. ’s Avonds is er vuur, maar de heren zijn ni et zo onder de indruk van de kwaliteit ervan. Henk en Alex bemoeien zich er mee en al snel wordt het lekker groot en warm. We kletsen wat met andere Duitse gasten.
Op aanraden van Matthias rijden we langs de snelstromende Dauga rivier over een mountainbike pad dat breed genoeg is voor auto’s. Het blijkt een schitterende route door het bos en hier en daar is het echt smal en overgroeid. Na 10 km kunnen we niet verder en steken door naar de doorgaande weg. Via Daugavpils rijden we de grens met Litouwen over. Wat volgt is een prachtig gebied. We lunchen aan een meertje in de zon en besluiten om de etappe te halveren en op tijd een mooie plek te zoeken. Nationaal Park Aukstaitijos is een prachtig gebied vol met bossen en meertjes. Na even zoeken vinden we een camping (Sravinaiti) aan een meer met een open zonnige plek om te staan met overdekte picknicktafels. Folkert belt het nummer dat op het bord staat en even later komt de beheerder aangereden. We kunnen er staan voor 9 Euro per auto en hij brengt ook een grote bak met hout. De sauna moet (na onderhandelen) 40 Euro kosten en dat laten we maar. Het is nog vroeg en de zon schijnt, iedereen gaat snel in de korte broek en we nemen het er van! We hebben de plek voor onszelf. ’s Avonds koelt het natuurlijk snel af en houdt een prima vuur ons warm.
We doen rustig aan en scharrelen langs kleine bospaadjes verder door het park. Het is mooi hier! Bij een schiereilandje kunnen we met de auto’s niet verder en lopen een stukje. Bij Paluse zijn we weer op de asfaltweg en rijden naar het volgende park. Het is lastig een supermarkt te vinden en dus rijden we iets om via Svencioneliai voor een Maxima. Daar vandaan naar het oosten rijden we regionaal park Labonoro in. Het begint met een bosbouwgebied waar we snel even koffie drinken in een zijpaadje. Ook hier weer even een route uit de vrije hand en weer een mooi gebied met meren. We bezoeken nog wel even de hoogste observatie toren van Letland (36 m). Niet iedereen gaat omhoog en het waait boven erg hard. We lunchen op een picknickplaats aan een meer en Alex verwent ons met een pannenkoek! Ruby zwemt weer dat het een lieve lust is. We hebben geen zin om helemaal naar de beoogde camping onder Vilnius te rijden en dus gaan we op zoek in het gebied boven Vilnius. Volgens de borden moeten er meerdere mogelijkheden zijn om te kamperen, maar we rijden heel wat rond en komen uiteindelijk op een picknickplek terecht waar we de boomstammen maar aan de kant schuiven om er in te kunnen. Het is al tegen zessen en we willen niet verder. Iedereen installeert zich op de krappe plek en we hebben al snel in de gaten dat er veel enorme muggen zitten. Het uitzicht is wel prachtig. Als de heren hout klaarmaken voor het vuur en Joost aanmaakhoutjes hakt, eindigt de scherpe bijl in zijn wijsvinger. Hij doet er zelf nogal luchtig over en gaat op zoek naar een vingerpleister. Cora (verpleegkundige) en Folkert (BHV’er) denken er anders over. Cora laat het hechten achterwege en legt een dubbele zwaluwstaart aan. Na een uur of twee vermindert het bloeden en lijkt de lap vlees keurig op z’n plek te blijven. Een ongeluk zit in een heel klein hoekje! Vij het kampvuur evalueren we de reis. De etappes waren hier en daar te lang, de route is mooi afwisselend tussen natuur en cultuur, maar twee weken is eigenlijk te krap en er hadden wat meer offroad paadjes in gemogen (kan zeker in het oosten van Litouwen). Kortom, aan de hand van deze verkenningsreis kan ik de route nog wat aanpassen en kan de reis opnieuw worden aangeboden op de kalender van de club.
We staan de volgende dag (vrijdag) vroeg op omdat we graag met z’n allen naar Vilnius willen, als afsluiting. Alex en wij moeten ’s avonds met de boot vanuit Klaipeda, maar een bezoek aan Vilnius wil nog wel. Bij het ontbijt komt Alex nog met een pannenkoek met stroop voor mij aan als excuus voor het feit dat hij zijn bijl aan Joost had uitgeleend en dat verkeerd afliep. Lief, hè! We rijden in een uur naar Vilnius en ik heb een parkeerplek gevonden vlak bij het centrum waar we nog net kunnen staan. Hans heeft een wandelroute bedachte en we beginnen met een beklimming van de burcht, van waar we uitzicht hebben over de nieuwe en oude stad. Na een bezoek aan de kathedraal gaan we op zoek naar koffie met gebak wat met 8 personen nog niet eenvoudig te regelen is. Hans leidt ons verder door mooie kleine straatjes en om half twee zijn we terug bij de auto. We nemen afscheid van de andere helft van de groep. Henk & Cora, Folkert & Netty en Hans reizen nog twee dagen door en doen nog een stuk van de route. Wij rijden met Alex over snelweg naar Klaipeda. We hebben nog wel file en regen, en komen rond half zeven bij de boot aan. Na diner en een afzakkertje gaan we naar bed.
Het was een mooie ervaring om deze reis voor te bereiden en uiteindelijk ook te rijden met een groep. Ik heb er veel van geleerd! De Baltische staten zijn qua rijden niet erg opwindend, maar zeker een bezoek waard.
Liefs,
Marijke
Joost & Marijke op reis 