Baltic Trip part 1

Zaterdag 19 augustus gaan we met 4 auto’s op pad. De nacht was nog relatief rustig tussen een festival en een feest op de camping in. Eerst doen we in Palanga boodschappen. Als we ten noorden van Liepaja over een gravelweg langs de kust rijden, stoppen we bij de vuurtoren Akmensrags. Voor € 0,70 mogen we omhoog klimmen. Voor de kassa moeten we even naar binnen en het stinkt er nogal. Menig huis heeft hier een droogtoilet en dat is nogal een kunst dat fris te houden…… Het is een straffe klim, maar het uitzicht is mooi. Na een korte lunch stoppen we bij Jurkalne om echt even te zien hoe een glintkust eruit ziet. Het waait ongenadig hard. Vanaf de kustweg is meestal weinig te zien van de zee door het dichte bos. Verder naar het Noorden rijden we naar de oudste vuurtoren van Letland, maar die is omheind en er is geen uitzicht. De lange rechte weg naar Kaap Kolka is niet zo boeiend. We kijken bij Sikrags of we op een strandparkeerplaats kunnen overnachten. Wel een mooie stek, maar we willen de kaap zelf proberen. Hmm, dat is nogal een toeristencircus en zeker geen plek om te overnachten. We kijken nog wel op het strand naar de botsende zeeën die hier op de punt elkaar ontmoeten. Uiteindelijk overnachten we op de camping in Melnsils, uiteraard met kampvuur, want ook al schijnt de zon, het wordt snel koud ‘s nachts.

Zondag rijden we rustig langs de kust richting Riga en stoppen hier en daar om de kust te bekijken. Het is lekker weer. In Jurmala doen we boodschappen en lunchen we. De rt om Riga heen gaat prima, en halverwege de middag rijden we het Gauja Nationaal in; glooiend groen landschap met lieve huisjes en boerderijtjes. Een deel van de groep bezoekt het Turaida museum vlak voor Sigulda, dat bestaat uit o.a. een burcht en kerk in parkachtige setting. Helaas begint het te regenen. We besluiten de etappe eerder te stoppen en zoeken een plekje op de kanocamping in Ligatne (€15). Door de regen kunnen we geen vuur maken, maar ze hebben we lekker warme douches!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Maandag regent het nog steeds bij vertrek en rijden we een mooi stuk route naar het Kuku Kraces uitzichtspunt; een prachtige plek langs de rivier waar de rode kalksteen hoog is uitgesleten. Ruby de hond stuift het water in en blaf en zwemt als een dolle. Heel grappig. Bij de 16 m hoge Zvartesrots lopen we een klein rondje. In Cesis weten we een konditoreja te vinden, waar we ons tegoed doen aan koffie met heerlijke taartjes. We vertrouwen Hans de 6 kruimeltaartjes voor ’s avonds bij de koffie toe (hij weet er af te blijven!). In de regen lopen we een rondje door het stadje met burcht en kerken. Hier pikken we de 3^e etappe op en bezoeken de Adelaarsrots, ook weer een prachtige plek aan de Gauja rivier. Ook hier gaat Ruby weer uit haar dak. Na een broodje op de parkeerplaats volgt een mooi stuk over kleine weggetjes naar Rauna en verder door de weilanden met uitzicht. Vlak voor de grens met Estland wordt het echt een track en begint de Hilux flink te glijden in de modder. De offroad grens met Estland is gedenkwaardig, want er is helemaal niemand. De paspoortformaliteiten doen we dan zelf maar ;-). De etappe eindigen we in de bossen van het Karula National Park en het lukt de track naar RMK site Plaagi te vinden aan de westkant van het Ahijarve meer (RMK plekken zijn van de Estse staatsbosbeheer en bestaan uit kampeerplekken, een droogtoilet en een vuurplaats, meestal met hout, veelal op echt mooie plekjes). Als we op deze magnifieke plek aankomen, schijnt zowaar de zon! Iedereen opgetogen. Dit was een prachtige etappe, ondanks de regen. Een vuur houdt ons warm voor het slapengaan (en anti-mug houdt de insecten op afstand).

De volgende ochtend om half zeven horen we ineens een (gewone) auto en gaan twee mannen een boot staan opblazen, beetje onverwacht op deze plek! We rijden over bospaadjes het park uit richting Rouge. Het landschap is mooi en we beklimmen een enorme observatietoren vlak na Rouge. Het ding is 28 meter hoog en nogal flexibel, niest voor Hans en mij. Beneden drinken we cappuccino. Via Haanja rijden we naar Võru waar we boodschappen doen en op een strandje een broodje eten. De weg naar het Peipsi meer is nogal saai. De vissersplaatjes Varnja, Kolkja en Nina zijn wel pittoresk met gekleurde huisjes en tuintjes vol bloemen. Je rijdt bij de mensen zowat door de voortuin. We kijken ook nog even bij het grote kasteel Alatskivi die gebouwd is door een rijke man met een fascinatie voor Balmoral, Schotland. Na de arme Russische dorpjes is dit een heel vreemd contrast! Als we aankomen bij camping Ranna Puhkebaas, is er helemaal niemand. Het is een enorm terrein met prachtige houten gebouwen aan het Peipsi meer en we zetten de auto’s neer. Ik probeer de eigenaar te bellen en wordt als snel teruggebeld. Oma komt even later geld halen (€10). Helaas is de douche niet werkend en hebben we alleen droogtoiletten. Ondanks dat het fris en hard waait, wagen Folkert en Netty zich in het meer (waar je na 100 meter tot je middel in staat). We eten onder de luifel vanwege de regen en ’s avonds is een groot vuur noodzakelijk om ons warm te houden.

De volgende morgen is het koud en nat. We rijden langs de dorpjes aan het meer en komen langs de prachtige zanstranden bij Kauksi. Het is overal verlaten. In een klein barretje drinken we koffie uit een automaat; de gebaksvitrine is leeg. We rijden helemaal tot aan de Russische grens bij Vasknarva, waar je nergens naar de rivier mag. We lunchen bij een bushokje en lopen een klein rondje langs het enorme klooster. De route gaat verder langs de Narva rivier, maar alle zijwegen zijn verboden om in te rijden en er staan verscheidene wachttorens. We rijden door tot aan Poruni, waar een RMK en een wandelpad zou zijn. Helaas staat er een slagboom op de weg, wat de vorige groep ons al had laten weten. We draaien om en rijden dwarsover naar Kuramae. Daar staat een klosster waar nu nog Russisch orthodoxe nonnen in wonen. Het regent weer flink, maar we gaan toch even het terrein op met een begraafplaats en meerdere kerken. Het is prachtig onderhouden met veel bloemen. Eindpunt van deze etappe zou de camping Ninsaare Puhkekeshus zijn, maar die is helemaal verlaten en niet in al te beste staat. We nemen wel wat hout mee en gaan op zoek naar een RMK plek in de buurt. De plek is niet groot, maar we doen het er mee. Zeiltjes spannen, biertje drinken, koken en een vuur maken op de parkeerplek. Het regent onophoudelijk.

De volgende morgen lijkt het droog maar de bomen laten nog steeds regen vallen. We breken op en rijden binnendoor naar het mijnmuseum. Daar hebben ze gelukkig cappuccino met wat lekkers! Dat hadden we wel verdiend. Er is zowaar een rondleiding ondergronds en de mannen willen wel mee. De rondleiding van anderhalf uur is in het Russisch maar ze krijgen een Engelse audiotour mee. Netty en ik nestelen ons in het restaurant. De heren komen enthousiast weer bovengronds; het is toch wel indrukwekkend te zien hoe ze hier oliehoudende steen gewonnen hebben, veelal met de hand. We lopen samen nog de tentoonstelling rond. Peter had ons aangeraden in het nabijgelegen mijn gebied rond te rijden. Als we er aankomen snappen we wat het is: een enorm gebied met bergen stenen, waar de olie uit gewonnen is, gedeeltelijk ondergelopen. We rijden even rond, doen snel boodschappen in de buurt en vertrekken naar de kust. We hebben besloten vanwege het weer niet alle plekken op de route aan de te doen en snel naar het westen te rijden. We stoppen nog even bij de oude ruïne van Toolsi en rijden dan Nationaal Park Lahemaa in. Het is een prachtig gebied met her en der idyllische boerderijtjes met veel bloemen in de tuin. Overal is netjes het gras gemaaid. In Altja kamperen we bij een hele oude boerderij. Ik had ’s ochtends al gebeld of ze een warme douche hadden en of ze open waren. Als we aankomen schijnt zowaar de zon even! Als we net staan komen Henk en Cora aangereden, die tot nu toe steeds een etappe achter ons zaten. We gaan samen heerlijk Ests eten bij Altja Körts. Het eten is eenvoudig maar zeer smakelijk en goedkoop. Gezellig. Om 20.30 mogen we de sauna in. De sauna is in een traditioneel houten huis en bestaat uit een woonkamer, een natte ruimte en de sauna zelf. We zijn met z’n 5-en de sauna is klein en loeiheet! Als we buiten staan om af te koelen, word ik ongenadig gebeten door de muggen (ontdek ik de volgende dag). Super opgewarmd, nemen we nog wat drinken bij het vuur en slapen als een roos.

We hebben nog een volle dag voor Lahemaa. We rijden alle schiereilandjes over en drinken koffie met een chocolade dessert in Viinistu bij een prachtig restaurant. We blijven lang zitten in de warmte want het komt met bakken uit de hemel. We blijven maar rijden en als het een beetje droog is komen we bij de RMK plek aan de noordpunt van Juminda, waar we een broodje eten. Uiteindelijk vinden we een mooie plek op de RMK in Tsitre, waar zelfs een droogtoilet voor rolstoelen is gemaakt! Na het eten ga ik lekker met de routes voor de tweede week aan de slag. De heren zitten buiten bij het vuur. We slapen weer als ossen. Vroeg in de morgen lijkt de lucht blauw, maar daarna gaat het weer regenen. We breken op en rijden de zon tegemoet (zo lijkt het). Aangekomen met de Jägala waterval begint het direct te hozen. Even wachten dan maar. De waterval is een prettig verrassing. Om half twaalf komen we aan bij de Tallinn City Camping. Het waait er enorm maar is wel droog Als iedereen een plekje heeft gaan we met de bus de stad in. Eerst koffie met taartjes! Bij Rukis slagen we super en Peter, die in Tallinn woont, pikt ons op. Leuk om hem weer te zien. Hij werkt hier en leidt soms betaald groepen rond. Nu si hij onze gids. We gaan gezellig met hem uitgebreid door de mooie en levendige stad. Het is droog en de zon schijnt zowaar. Peter laat ons alle hoeken van het centrum zien, erg leuk. We nemen ook nog een ijsje. We eindigen bij Argentina, een fantastisch grill-restaurant. Hans en Alex wagen zich aan de Tomahawk van 1 kg. We eten erg lekker en het is gezellig. Na het eten lopen we naar de kust waar ze vuren aangestoken hebben. We zien er twee, maar het maakt niet zo’n indruk. Met de bus terug naar de camping en na een warme douche vallen we tevreden in slaap.

De eerste week had zeker highlights, maar het weer had beter gekund. Volgende keer echt in juli naar de Baltische Staten! (meer foto’s volgen bij dit verhaal….)

Liefs, Marijke