Februari 2001
Inmiddels twee weken onderweg en weer veel ervaringen rijker, hierbij ons tweede reisverslag. Enkele onder jullie hebben erg leuk gereageerd, bedankt daarvoor. We hopen dat jullie het leuk vinden te lezen wat we meemaken. Mocht dat niet zo zijn, laat dat even weten!
Het vorige verslag eindigde in Wilderland op Coromandel. Maandag 5 februari vertrekken we na een emotioneel afscheid van Hettie richting Roturoa.Het landschap varieert enorm en het weer is zonnig. Na uitgebreide boodschappen in een enorem supermarkt vinden we een groene camping aan Lake Tarawera (Blue lake). Wat een luxe, kamperen hier! Een complete keuken met magnetron, koelkast en kookplaten. Wasmachines, drogers, barbeques, noem maar op en dat voor $18 per nacht (zeg maar hfl 18). Heerlijk om zelf weer eens te kokkerellen, we komen niets te kort. ’s Avonds begint het zachtjes te miezeren. De volgende ochtend bezoeken we Wai-O-Tapu oftewel "thermal Wonderland" (vanwege de naamgeving zou je al bijna niet meer gaan). Als eerste bewonderen we Lady Knox Geiser, maar eigenlijk ook het publiek wat erop af komt. Een parkranger gooit een pak waspoeder om stipt 10.15 uur in de geiser en wonder o wonder ze begint te spuiten! Gelukkig is het vulkanisch gebied erachter een stuk spectaculairder. Vele kleuren, bluppende modder en vooral de geur van rotte eieren blijven ons bij. ’s Middags proberen we onze golfvaardigheden op een pitch & puttbaan (nog even oefenen,Marijke voor je GVB). Woensdag regent het echt als we opstaan. We pakken snel de klestnatte tent in en ontbijten onderweg bij een Bakery (oeps, kalorierijke dingetjes maken, kunnen ze hier wel!). In Taupo kunnen we tot onze stomme verbazing op vertoon van ons ANWB-lidmaatschap gratis lid worden van de AA (de NZ-variant). Midden op de middag komen we aan na een rit door saai landschap in Whakapappa Villag in Tongariro National Park. Dit schijnt een van de spectaculairste parken te zijn in NZ, maar dat ziet er van de weg af niet zo uit. We vinden een kampeerplek en Joost overtuigt Marijke dat we de volgende dag de Tongariro Crossing moeten lopen (een tocht van 8 uur door vulkanisch landschap tussen twee vulkanen door). Het wordt bijzonder koud, het regent en de wolken dalen erg ver neer. De hele nacht regent het en als de wekker gaat om 6.30 uur kruipt Joost uit de tent om er linea recta weer in te kruipen. Dit is geen vakantie. De wolken hangen nog steeds zo laag dat er weinig uitzicht is en met regen lopen, daar hebben we niet echt de spullen voor. Dan maar eieren met spek bakken in de enorme keuken en balend rijden we richting Wellington. Kilometers maken lijkt ons nu het beste idee. Niet lang onderweg rijden we weer in het zonnetje en in Whanganui, aan de kust, is het echt vakantieweer. Vlak buiten Wellington vinden we in Porirua een camping, nou ja, een weilandje. We boeken tickets voor de boot naar het Zuider eiland (23 februari terug) bij de plaatselijke tourist-information (die doen echt alles voor je, wat een service). In recordtijd zetten we de tent op en rijden naar Wellington. Daar genieten we heerlijk van een biertje en een uitstekend diner, dit lijkt er meer op! Helaas was er alleen op de boot van 8 uur nog plek, dus de wekker gaat om 6 uur. We hebben een snelle overtocht op de Lynx en kijken met belangstelling hoe het Zuidereiland eruit ziet. We komen in Picton aan en het is er prachtig weer. We doen snel boodschappen en rijden via de Queen Charlotte Drive naar een piepklein oplaatsje midden in de Marlborough Sounds. Op een DOC (Department of conservation)-camping, genaamd let wel Cowshed Camp!, vinden we een plekje. Dit soort campings hebben nauwlijks faciliteiten, maar je staat wel midden in de natuur. Het water moet gekookt worden en er zijn alleen toiletten. We hebben een fantastisch plekje aan de Kenepuru Sound vlakbij Portage (niet meer dan een hotel). De volgende dag huren we een tweepersoons zee kajak en trekken er op uit. De Sounds lijken rustig en je kunt overal op verlaten strandjes aanmeren om wat te picknicken. We hebben prachtig weer, maar het waait flink. ’s Middag krijgen we het echt moeilijk om de kajak overeind te houden in de golven. We peddelen voor ons hachie en moeten werkelijk laveren om weer bij het hotel te komen. Tja, de jongen van de verhuur, lachte wat schaapachtig en wist te melden dat het wel wat ‘windy’ was vandaag, ha, ha. Nou ja, na zo’n avontuur kun je er tenminste flink stoer over doen. Compleet bedekt met een laag zout en geen douche, behelpen we ons bij de kraan met een aluminium pannetje!
Na deze mooie ervaring rijden we naar Kaikoura aan de Oostkust. In Havelock belt Joost z’n moeder en Marijke haar vader voor z’n verjaardag. Vanwege het tijdsverschil komen de felicitaties wel wat vroeg! De tocht via Blenheim naar Kaikoura is een saaie rit. Onderweg zien we de vreselijke gevolgen van enorme branden. Er is een vreselijk watertekort in deze regio.
In kaikoura vinden we een mooi kampeerplekje en gaan we vol goede moed ‘even’ een tochtje walviskijken regelen en zwemmen met dolfijnen. We komen van een koude kermis thuis. Het zwemmen met dolfijnen ruim een week helemaal volgeboekt, we kunnen op de wachtlijst plaatsnemen. Het walviskijken is minder erg, maar ook daar komt Marijke op een wachtlijst. Joost boekt een duiktrip. De volgende morgen om 7.30 uur bij de Whalewatch blijken de eerste twee afvaarten gecancelled vanwege het weer. De rest van de dag ziet er slecht uit. We rijden als troost naar een pelsrobben kolonie en kijken een uurtje naar deze maffe beesten, die niet veel meer lijken te doen dan zwemmen en luieren. ’s Middags wordt ook Joost’ duiktrip nog gecancelled, dus ons humeur is beneden peil. We lopen als alternatief de Peninsula Walkway. Een prachtig alternatief blijkt, de 2 1/2 uur durende wandeling is absoluut de moeite waard en we struikelen regelematig over de robben. Terug blijkt ook het zwemmen met dolfijnen niets te worden. We verkassen dus morgen weer. Joost wil nu eindelijk wat actie en adrenaline dus we gaan naar Henmar Springs op de Lewis Pass. Hier kan Joost bungy-jumpen en raften en wie weet, durft Marijke ook wel wat! (golfen kan er ook). Vanavond gaan we ons eerst nog even verwennen met een portie kreeft. Vandaag was bewolkt, maar het weer ziet er de komende dagn goed uit. We hebben het nog steeds goed naar ons zin, wij hopen jullie ook (oeh, wat gemeen).
Joost & Marijke op reis 