Als echte toeristen…

9 juli 2007. Om 8.30 vertrekken we uit Lima met de huurauto en navigeren de stad uit naar het zuiden dat helemaal niet tegenvalt. Langs vele lege strandplaatsjes en een prima 4 baans snelweg rijden we richting Pisco. Halverwege wordt het weer 2 baans en moeten we veel dorpen door wat tijd kost. In Ica raken we de Panamericana weer eens kwijt; deze staat over het algemeen slecht aangegeven. Rond 12 uur arriveren we in Pisco en checken in bij het hostal San Isidro. Hier komen duidelijk veel toeristen want de eigenaresse zegt: Heel goed! tegen ons. We eten wat op de Plaza en lopen wat rond. ´s Middags lezen we naast het zwembad. Het zonnetje schijnt wel maar het is te koud om er in te gaan.

10 juli 2007. We worden als echte toeristen opgehaald door een touroperator om 7.15 uur!! Hte busje raakt helemaal vol met verschillende nationaliteiten. Als we in Paracas aankomen is het daar heel druk. De attractie van Paracas zijn de Islas Ballestas. Dit noemen ze de ´poor man´s Galapagos´ met penguins, zeeleeuwen, Jan van Genten en aalscholvers. Het duurt even voordat we kunnen inschepen want de haven zit ´dicht´(?!). We vermaken ons met de pelikanen. Dan met 33 man in een open boot en op weg. Het is bewolkt en fris. Eerst gaan we langs de Candelabra. Het is eigenlijk een voorstelling van een cactus in enorm formaat op de zijkant van een berg. Het wonderlijke is dat die tekening er al 2000 in staat! Als we bij de eilanden aangekomen zijn zien we fraai uitgesleten rotsen en een aantal penguins, maar vooral veel vogels die enorm veel poep achterlaten op het eiland. In de jaren 80 is dit het belangrijiste exportproduct van Peru geweest (als mest). Verder zien we nog wat zeeleeuwen maar het is allemaal niet heel erg indrukwekkend en eerder ´beggar´s´ Galapagos. Waarschijnlijk zijn we wat verwend! Afijn Noor wordt flink misselijk en ik heb gelukkig een Primatour genomen. Terug in de haven moeten we lang wachten op transport naar Pisco. Terug in Pisco lunchen we bij een bakkertje en vertrekken om 1 uur met de eigen auto naar National Reserva Paracas. Dit is een enorm beschermd gebied. Eerst zien we wat flamingo´s op grote afstand. en vervolgens rijden we off-road naar de kust. Dit is echt heel gaaf want het lijkt alsof je over zand rijdt maar het is keihard. De weg is nauwelijks te zien en dus is het wel spannend. De kust is hoog, rotsig en ruig. We eindigen de ´safari´ bij de Catedral. Een onverwacht leuke middag.

11 juli 2007. Vandaag vertrekken we richting Nazca. Het is een rustige 3 uur rijden. Rond Ica liggen de wijngaarden van Peru maar het is een beetje te vroeg daarvoor. Bij de uitkijktorne langs de Panamericana bekijken we de Nazca lijnen van dichtbij. Hier is het nog niet zo goed te zien. Weer roept iemdan ´tot ziens´ tegen ons als ze horen dat we uit Nederland komen. We checken in in Oro Viejo, een prachtig hotel met mooie tuin en zwembad. Het is zonnig en lekker warm. We eten heerlijk bij Don Horno en zakken af bij het zwembad. ´s Avonds eten we bij El Porton in een grote tent met veel toeristen.

12 juli 2007. Om 7 uur belt Enrique van MysteryPeru dat het weer nogal mistig is en dat onze vlucht over de Nazca Lines waarschijnlijk wel vertraagd zal zijn. Om 10 uur haalt hij ons op en rijden we naar het vliegveld. In een heel klein vliegtuigje met 5 passagiers vliegen we over de Nazca Lines. Waarschijnlijk zijn de enorme tekeningen van dieren gemaakt door shamanen (soort medicijnmannen in hallucinatie). De figuren waren voledoende groot om ´belopen te worden in processies om zo de krachten van de uitgebeelde dieren over te nemen. De lange lijnen w aren waarschijnlijk bedoeld om waterbronnen aan te wijzen. Tijdens de vlucht word je langs zo´n 12 figuren gevlogen en bij ieder figuur maakt de piloot linksom en rechtsom een rondje. Op de foto zie je de uitkijktoren langs de Panamericana met de handen en de ´boom´ vanuit de lucht. Ondanks de Primatour komt mijn ontbijt er dus uit! Geen probleem, dan is het ook gelijk over. De figuren zijn inderdaad imponerend en als we daarna de video van 45 minuten bekijken dan raak je echt gefascineerdover het mysterie er achter. We kopen ook een boekje erover. In Nazca lunchen we wat en daarna maken we ons klaar voor een middagje aan het zwembad. Om 2 uur belt Enrique echter om ons te waarschuwen dat er morgen een grote staking is en we waarschijnlijk niet naar Lima kunnen komen. We danken hem hartelijk voor de info en gaan zo snel mogelijk op pad. Hij is zo netjes om ons het geld van het hotel terug te betalen. Om 3 uur rijden we richting Lima. Normaal gesproken is het 6 uur rijden en om 6 uur wordt het donker. Het gaat voorspoedig maar Joost moet een uur lang een spannend stuk afleggen op een 2 baansweg in het donker. Gelukkig wordt het daarna 4 baans en wonder boven wonder geraken we in Barranco een wijk in Lima. Gelukkig heeft het eerste het beste hotel plek en om 9 uur zitten we in een lekker restaurantje. Dat avontuur hebben we ook weer overleefd!

13 juli 2007. We ontbijten midden in Barranco bij een tent die beter geen ontbijtjes kan serveren. Het duurt vreselijk lang en we krijgen alles ongelijk. Dan doen we een poging om naar Hostal Mami Panchita te komen. OP de kaart ziet het er niet moeilijk uit maar we doen er een dik uur over om er te komen. De kaart die ik heb van Lima is te globaal en heel veel straten hebben andere namen. We droppen de baggage en rijden direct door naar het vliegveld. Hertz doet niet moeilijk over wat kleine lakschade en dat is heel mooi! We hebben 4000 kilometer met de auto gereden en zo weinig schade is een prestatie van formaat van señor Joost! We laten ons met een taxi in Miraflores afzetten, eten lekker bij een Italiaan en lopen wat door de stad. We eindigen in Larcomar (winkelcentrum) waar we wat drinken en eten. Op tijd terug naar het hostal waar we wat internetten en lezen. Toon bevestigd dat er inderdaad een flinike landelijke staking aan de gang is van leraren en dat het vandaag onmogelijk was geweest om naar Lima te komen. Thank you Enrique! Ook nog steeds geen spoor van onze doos met motorkleren…..

14 juli. Om 8 uur met de taxi naar het vliegveld. Het is erg druk met toeristen. Er gaan maar liefst 3 vliegtuigen naar de jungle (Puerto Maldonado). Met een tussenlanding in Cusco komen we om 12.15 aan in Puerto Maldonado. Het is warm en klam. We orden opgevangen en met een busje vol nara het kantoor van de Corto Maltes lodge gebracht. Hier registeren we en betalen we en vervolgens gaat het hele spul in de boot de rivier Madre de Dios op. Na een half uur varen komen we bij de lodge aan. Dat ziet er mooi uit! Wat een luxe. Na een heerlijke lunch zien we dat ook onze bungalow prachtig is met veranda met hangmatten en een eigen badkamer met warm water. Tegen 3 uur gaan we met een wel heel grote (luidruchtige) groep op pad. Gids John legt veel uit over bomen en planten maar we zien geen beest. Vooral de Engelsen gedragen zich alsof ze in een winkelstraat lopen en dan zien je dus echt niets (maar dat is hier geloof ik ook niet de bedoeling). Als het donker is gaan we met de boot de rivier op en spotten met een grote lamp witt kaaimannen. Ook hierbij vraag ik me af of deze dieren dat wel zo fijn vinden. De vergelijking met de eco-vriendelijke lodge in Bolivia blijft zich aandienen. Het diner is heelrijk en we vragen of Hannah en Jospeh bij ons komen zitten (2 studenten die tijdelijk werken in Cusco).

15 juli. Om 5.50 uur verzamelen (hoezo vakantie?!) en we gaan naar een grote schuilhut die uitkijkt op een zogenaamde ´clay lick´ . Hier komen parakieten in dit geval likken aan een kleiwand om zo mineralen binne te krijgen die ze benutten om eventuele giffen uit vruchten te neutraliseren. Na een uurtje wachten komt een grote groep groene parakieten die zich aan te wand kleven om te likken. Ze maken een enorme herrie. Om 8 uur ontbijten we en na even liggen vetrekken we om half elf richting ´monkey island´met de boot. Ze brengen ons naar een plek in het woud waar veel apen zitten. Tot mijn ontsteltenis komt er een zak bananen tevoorschijn om de dieren te lokken . Er komen inderdaad witte en bruine Kapuchin monkeys op af en een Squirel monkey. We weten uit Bolivia dat deze dieren schuw zijn voor mensen en dus zijn ze hier gewoon afgericht!! Er komen bovendien weining apen op af en we zien bananen liggen van waarschijnlijk een vorige groep, ze zitten gewoon vol! Hoezo eco-toerisme?? Jakkes. We stappen weer in de boot en varen een kwartiertje. Nu lopen we een aantal kilometers over een pad naar Lago Sandoval. Onderweg picknicken we in een dorpje. We worden uitgenoduigd om te zwemmen maar het water is heel vies. Met een kano varen we een stuk langs de kant op het meer. Het is bloedheet en de zon is fel. We zien tropische vogels, schildpadden, kingfishers en wat apen. Om 6 uur zijn we na een flinke wandeling en een boottochtje weer terug bij de lodge. We kletsen wat met een groep Engelsen die allemaal buren van elkaar zijn en borrelen wat (oeps de prijzen en zijn dollars en geen soles!). We eten weer uitstekend en gaan op tijd naar bed.

16 juli. Ai het regent flink als we wakker worden. Ach ja, daarom is het hier zo groen. Bij de hut naast ons staan 2 koeien te schuilen (?!). Na het ontbijt wordt het rustiger en als we om 10.30 vertrekken is het droog. We zijn nu met een kleinere groep (een Frans gezin van 4, wij 3, Hannah en Joseph). De meeste mensen blijven maar 2 nachten. We gaan eerst naar een dorpje waar een plaatselijke lolbroek ons het een en ander verteld over jagen en hun manier van leven. Erg interessant. Hij praat een beetje Spaans en weet heel beeldend vanalles over te brengen. Hij draagt traditionele kelding van boombast. Daarna laten ze ons nog even een boa zie, die heel sterk blijkt te zijn. We laden weer in en varen verder naar een tropische farm. Hier gaan we eerst picknicken. De omgeving is prachtig, we zitten tussen de bananen en allerhande vruchtbomen en bloemen. Tot onze verbazing komen er warme pakjes van bladeren tevoorschijn waarin rijst met kip, heerlijk! Bij Noor valt het niet zo goed. De boer (die helemaal alleen is) leidt ons rond op de enorme farm met avocado´s, tomaten, carambola´s, mango´s, en vruchten waarvan ik de naam niet meer weet. Het is erg leuk en wanneer de fooien tevoorschijn komen krijgen we ook nog kokosnoten om te drinken. We varen terug en om 4 uur zij n we weer bij de lodge. Op verzoek van Joost gaan we nog een uurtje vissen. Hoe graag ze ook willen om een grote catfish te vangen, de lijntjes blijven leeg!