¿Más iglesias?

Woensdag 9 mei. We worden opgehaald door Javier in een busje. Hij was er niet op voorbereid dus we gaan eerst naar zijn huis om spullen op te halen. Zijn zoontje Piedro gaat ook mee naar de missies. Hij praat duidelijk Spaans en doet erg zijn best om begrijpelijk te zijn. Mijn spaans is nog steeds onwennig en fursterend. De mensen hier praten snel en weining gearticuleerd. Vragen lukt nog wel, maar ik ben iets te veel bezig met de grammatica! Afijn we rijden de stad uit en na een half uur komen we bij een brug over de Río grande. Dit is maar een baans voor zowel heen, als terug als de trein! We moeten een uur wachten. Ondertussen wil ik naar de WC en Javier neemt me mee het dorpje in naar een vriendin. Ondertussen praten we over Evo Morales en legt hij met uit dat het belachelijk is dat de regering de oliemaatschappijen wil opkopen, ze hebben helemaal geen geld. Verder wil de regering dat de kinderen geen Engels meer leren op school, maar Indianetalen en daar is hij het niet mee eens. Na een aantal uren reizen komen we aan in San Javier waar we lunchen bij een Italiaan Luigi (buitenlanders zitten hier echt overal). Na Concepcion houdt het asfalt op en begint het rode stof. Onderweg komen we veel mennonieten tegen. Het is een lange reis. Na 6 uurr gaan de lichten op het dak aan om nog wat te kunnen zien. Het is koud en zeker ´s avonds wanneer we in San Ignacio aankomen. Een prachtig hotel en we eten Subira (vis uit de rivier). Javier vertelt dat er egenlijk 2 Bolivia´s zijn: occidental en oriental. In het occidental Bolivia wonen kolla´s en zijn de mensen donker, is het land hoog, en is de muziek triest. In oriental (het oosten) zijn de mensen (camba´s) lichter van huidskleur, is het land laag en is de meeste rijkdom. Hun muziek iss een en al carnaval, vrouwen, liefde e.d. Uiteraard is Javier een camba en dat laat hij merken ook. Evo Morales een veel regeringsleden zijn kolla en maken de dienst uit. De regio Santa Cruz is de rijkste van Bolivia en wil dan ook autonoom worden.

Donderdag 10 mei.Op tijd een enorm ontbijt en gelukkig is het wat warmer. We gaan nu langs een aantal missies. Eerst naar San Ignacio zelf. De kerken zijn hier rond 1740 gebouwd door Duitse missionarissen met hulp van de plaatselijke bevolking. Zo leerden de Indianen lezen, hout bewerken en viool spelen. De gemeenschap plukt daar nog steeds de vruchten van. In de kerken zie je veel houtsnijwerk en beelden die geverfd zijn met natuurlijke pigmenten en bedekt met mica. Begin 20e eeuw zijn de kerken gerestaureerd door een fanatieke Duitser Hans Roth. De één wat authentieker dan de ander. Die van San Ignacio staat niet op de werelderfgoedlijst maar de anderen wel en het is duidelijk te zien waarom. In de meest kleine gehuchtjes met hutjes staat een prachtige kerk. Heel apart. Op deze dag gaan we langs San Ignacio, San Miguel (waar we ook een werkplaats bezoeken), San Rafael en Santa Ana.De kerken lijken op elkaar maar zjn toch anders. We lunchen onderweg in San Ignacio bij La casa de camba en krijgen plaatselijke gerechten: Yuca, geroosterde & gemaken yacca met gedroogd vlees, rijst met kaas, Gekookte bietjes en wortels, bonen met spek en uit de overn enorme stukken (lekker )vlees. Piedro drinkt chicha een zoet goedje van gefermeteerde mais. Onderweg komen we een kudde van 500 koeien tegen met gauchos en een marucho (met hoorn). Daarna nog een jager met achterop zijn fites ene dode armadillo (altijd al zo´n beest willen zien maar niet zo!). ´s Avonds slapen we in een prachtig hotel in Concepcion (Chiquitanos) en kunnen we onverwacht naar een concert van de plaatseljk jeugd in de kerk. Mooi klassieke missiemuziek met veel violen, zang en cello.

Vrijdag 11 mei. Eerst de ongeloofelijk orchideeentuin van het hotel bekeken, heerlijk ontbeten en daarna naar het plaatselijke museum en kerk. In het museum wordt ik uitgebreid voorgelicht door een Spaanssprekende tolk. Ik versta niet alles maar het is wel leerzaam. Echt unek wat hier 300 jaar geleden is gebeurd, maar ook het restauratiewerk is ene sterk staaltje. Hans Roth heeft ook een aantal moderen kerken in de Amazone neergezet en allemel heel creatief. We zien op een van de foto´s een Duister staan die we gisteravond izjn tegengekomen. Hij woont hier al 40 jaar en is nog steeds houtbewerker. Dan neemt Javier ons mee naar een communidad om te zien hoe de mensen hier leven: veeeeel kinderen, geen electriciteit en schoon water, maar wel een school (van de Duisters), een telefoon en voldoende eten( veel fruit). Joost deelt pennen uit en is ze dan o ok gelijk kwijt. In San Javier bljkt de mooiste kerk te staan . Joost heeft het wel gehad met de kerken. ´s Avonds laat zijn we terug in Santa Cruz en nemen snel afscheid. Ik ben moe. We gaan nog wat eten en daarna begnt de maag te werken,. De hele nacht heb ik er last van.

Zaterdag 12 mei. Door de darmproblemen (waar ik me overogens niet beroerd bij voel) besluiten we niet met de bus naar Sucre te gaan maar te vliegen. We brengen de dag door op de Plaza. Na wat loperamide en ORS wordt het allemaal wat rustiger en ´s avonds eten we toch maar wat. Nu begint het bij Joost ook. Zondag 13 mei. We hangen nu een beetje rond en gaan vanmiddag met het vliegtuig naar Sucre. Jammer want dan zie je een stuk minder. We zijn wel lekker gemaakt door twee Nederlanders (al 17n maanden op reis, www.ansenbert.nl) voor een verblijg in Rurrenabaque.

Tot horens. Joost en Marijke (mochten jullie ons willen sms-en daar hebben we wat problemen mee. We hebben eenzelfde sms-je al 100 keer gehad!)