15 juni. De zon schijnt en na een laat ontbijt regelt Geert een aantal fietstaxi´s voor ons naar de hav
en . Vandaag gaan we naar de Uros eilanden. Dit zijn eilanden die helemaal van riet zijn gemaakt. De Uros bevolking is ooit op de vlucht geslagen voor agressieve Inca´s. Nu zijn de eilanden een favoriete toeristische attractie. Vanuit de haven gaan we met een boot naar de eilanden. Op het eerste eiland krijgen we uitleg hoe de eilanden worden gemaakt en hoe ze er leven (en worden geacht w
at spulletjes te kopen). Ondertussen worden er vele cynische en flauwe grappen gemaakt (ov
er mobieltjes, satelliet tv en aanverwante artikelen). We gaan met een rieten boot naar een volgend eiland dat zo mogelijk nog commercieler is . Eris een cafe waar we peperdure koffie drinken en er staat zelfs een telefooncel. Kortom, het is een bezienswaardigheid maar de lol is er van af omdat het zo toeristisch is geworden. We genieten in ieder geval van het weer en de boottocht. Tegen 1 uur zijn we terug in Puno en eten we snel een hapje. Om half drie vertrekken we naar Sillustani. Niet iedereen heeft trek in grafheuvels en ook Joost blijft ´thuis´. Ik ga wel mee. Sillustani is een bijzondere plek met hele oude grafheuvels (chullpas) van de ´pre-Inca´s. Het is een rit van een 45 minuten. We lopen er een uurtje rond. Er is ook een kudde alpaca´s. Op de terugweg stopt Geert met de motoren bij een hutje waar je verschilende aardappels kunt proven met zandsaus
. Ik heb geen trek in dat toerischtische gedoe en rijdt met Lars en Jeroen terug (die alleen nog maar een zonnebril op heeft en dus voro het schemer terug wil..). ´s Avonds eten we bijzonder goed (en veel) bij de plaatselijke Chinees.
16 juni. Vandaag rijden we van Puno naar Chivay. Een rit van 300 kilometer. We stoppen regelmatig voor een fotostop (en een peuk voor Geert). Soms staat bij ee
n uitzichtpunt een hele rij verkopers met allerhande waar. Theo is nooit te beroerd om wat te kopen! Bij Mirador Carlitos hebben we uitzicht over 3 vulkanen. Onderweg zien we er ook een flink roken. We lunchen in the middle of nowhere met heerlijke broodjes kip. De huis-alpaca en schaap zijn erg brutaal en dol op suiker. Op de
foto probeer ik de suikerpot in veiligheid te brengen maar dat lukt niet. Daarna spelen enkele van de groep nog een partijtje volleybal met de locals. We vervolgen o
nze weg naar grote hoogte (merk je aan druk in je hoofd). Op de hoogste pas van Peru maken we een foto (4919 meter). Het uitzicht is magnifiek. Uiteindelijk komen we aan in het dorpje Chivay waar we toegangskaarten kopen voor de Colca Canyon. We komen in het schemer aan bij ons hotel in Yanque. Jammer want het ziet er erg leuk uit met allemaal cabanas en een prachtig erkertje van waaruit je in de canyon kunt kijken. Al snel trommelt Geert ons op om mee te gaan naar de termale baden (Joost zegt altijd terminal baden). Met de taxi gaan we er heen. Wat een verrukking! Heerlijk warm water met een pina colada in de hand. Na anderhalf uur badderen taaien we af naar een Ierse pub (het is nog een lang verhaal hoe Geert zijn Irish coffee wil hebben…) waar we biljarten en erg lang wachten op prima eten. het eerste groepje komt nog met een taxi naar het hotel. De tweede groep (waaronder Joost) moet een chauffeur uit zijn bed laten trommelen. Het is bijzonder koud en ik slaap onder 2 dekens en 2 dekbedden…..
17 juni. Ontbijt om 6.15 dat is even wennen. Na de warme broodjes gaan we de Canyon in (dwz we rijden de weg af). Het is een slechte weg en dus voor de motoren goed opletten. Jeroen rijdt ook weer mee en dus zit ik met Rene (zijn vader) in de auto die zijn motor heeft afgestaan. Hañverwege staat ineens een controlepost die er eerst niet was. De agent doet vervelend en vindt dat Lars een ander rijbewijs nodig heeft omdat hij toeristen vervoerd. De agent vraagt mij nog wat voor relatie ik met Lars heb! Zijn papieren worden ingenomen en we mogen verder. We gaan naar een punt waar we condors kunnen zien. Het is er erg druk en het duurt heel lang. We hebben er niet veel fidusie in totdat zich vele condors laten zien (zeker 8). Als klap op de vuurpijl gaan er twee vlak bij zitten. Lars krijgt uhet intussen benauwd. We moeten nog ver rijden, hij heeft net weer een lekke band gerepareerd en hij moet nog naar het politiebureau. Afijn, we voelen ons erg verwend met de condors en gaan op de terugweg. Halv
erw
ege stat Ron aan de kant om een foto te maken en even later stuift hij voor bij. Die rijdt te hard zegt Lars. Nog geen 2 seconden later zien we Ron midden op de weg staan zonder motor. Hij wijst in een klein ravijn. De motor staat 2,5 meter lager keurig geparkeerd. Ron is door het oog van de naald gekropen; hij vindt het zelf nogal stoer. Door zijn ervaring (hij heeft een racelicentie) heeft hij de motor laten gaan toen hij begon te slippen. Met
vereende krachten krijgen ze de motor er weer uit. Terug in Chivay gaan we op zoek naar een bedrijfje dat de autoband kan plakken en de band van Geert (die weer lek heeft gereden). Het is echter zondag en vaderdag en dat maakt het knap lastig. Geert besluit om op het plein de band te plakken (onder grote belangstelling). Ondertussen gat Lars met de politie praten. De man doet erg lastig maar 100 soles lost alles op (25 Euro). We blijven op de weg naar Arequipa dicht bij elkaar em ik zit met een enorme autoband als gezelschap achter in de auto. Aan het einde van de middag zijn we terug in Arequipa. ´s Avonds organiseert Lars een BBQ in zijn tuin. Het huis is overvol met familie en kinderen. Er wordt gedanst met de babies op de armen…heel apart. We gaan lekker slapen. Het was een prachtige en gezellige tocht met veel pech en ziekte, maar absoluut de moeite waard. Afijn de foto´s spreken voor zich!
Gisteren hebben we vooral veel foto´s uitgewisseld en gebrand en zijn we gezellig uit eten geweest. Vandaag hebben we de groep uitgezwaaid en hebben voorbereidingen getroffen voor het vervolg van onze reis. Morgen vliegen we naar Lima waar we een huurauto oppikken om naar Noord Peru te reizen. We hebben er (nog steeds) zin in! (en de gezondheid is prima). Veel liefs, Joost & Marijke