Week 14: A tale of two cities

Deze week bezoeken we twee steden met een enorm contrast: Astana en Jekaterinenburg. Ok, ze liggen 1500 kilometer uit elkaar en in twee verschillende landen, maar als je ze in 1 week beiden bezoekt, dan nodigt dat uit tot wat vergelijking.

In Astana hebben we een prima hotel, niet ver van het centrum met de taxi. Hoewel centrum? Astana kent er twee: een oud en een nieuw centrum. Dat heeft te maken met de boeiende geschiedenis van deze stad. Van een klein fort genaamd Akmola begin 19^eeeuw, naar een belangrijke spil in de Virgin Lands Campaign in de jaren 50. Chroestjev besloot dat miljoenen hectares land in Kazachstan omgeploegd moesten worden voor de graanoogst.  De stad werd omgedoopt naar Tselonigrad (Virgin Lands City). Na de onafhankelijkheid van de USSR in 1991 kreeg de stad de naam Akmola terug en in 1997 besloot de eerste president van Kazachstan, Nazerbaev, dat de stad voortaan de hoofdstad moest zijn, in plaats van Almaty. Al snel kreeg de stad de naam Astana, hoofdstad in het Kazachs, en sinds mei dit jaar is het Nur-Sultan geworden bij het aftreden van Nazerbaev, apart. De inwoners van Almaty waren vanzelfsprekend niet erg blij me de beslissing. Er circuleren heel wat verhalen over de redenen waarom. De regering vond in ieder geval dat er een indrukwekkende hoofdstad moest komen voor het onafhankelijke Kazachstan. Aan geld geen gebrek (landbouw, olie, gas en mineralen) en er is enorm geïnvesteerd in imponerende architectuur en ze zijn nog steeds bezig. Het oude centrum doet er nauwelijks meer toe. Het nieuwe centrum is gebouwd rondom de 2 kilometer lange Nurzhol boulevard. Dinsdag 30/7 laten we ons met de Yandex taxi afzetten aan het meest oostelijke puntje van het nieuwe centrum. We beginnen bij de glazen piramide, ofwel, het paleis van vrede en harmonie. Hier werd de eerste conferentie van wereld en traditionele religies gehouden op initiatief van Nazerbaev en vindt nu iedere 3 jaar plaats. We lopen tegen een juffrouw aan die net een Engelstalige rondleiding wil gaan geven aan een Belg, dus wij gaan mee. In de lift voel ik wat raars en even later blijkt waarom. De lift werkt diagonaal! Een Turks bedrijf heeft dit gebouw in 13 maanden uit de grond gestampt en het ziet er flitsend uit.  Hier en daar moderne kunst, maar ook op de 3^everdieping een tentoonstelling waarin wordt uitgelegd hoe Kazachstan aan 130 verschillende internationaliteiten komt, en dat is niet altijd een glimmende verhaal (denk aan de beruchte gulags hier). Het gebouw staat stijf van de symboliek en dus zijn er 130 duiven op de ramen aangebracht. Bovenin de piramide is een ronde vergadertafel gemaakt. Tjonge. Op naar grootste moskee van Centraal Azië. Joost gaat naar binnen. De moskee is mooi, maar niet zoals we gezien hebben in Iran. We lopen langs de ‘Wall” en een dak van Led-schermen waarop allemaal glorieuze beeld van Kazachstan te zien zijn. Iets verder het nationaal museum van Kazachstan, waar menig toerist en beetje flauw wordt van de verering van Nazerbaev in grote proporties. Slaan we over. Aan het oosteinde van de Nurzhol boulevard ligt het presidentieel paleis (Ak Orda)met aan weerzijden de parlementsgebouwen en wat ministeries, en oh ja, twee gouden torens. Van hieruit heb je prachtig uitzicht naar het westen met de Baiterek Tower, een 97 meter hoge toren met een grote gouden bal erop. Het kan niet op. Een beetje beduusd gaan we wat lunchen in een hippe koffietent. De dames die er rond lopen zijn allemaal tiptop gekleed en onze kleding steekt wat af……Na de lunch lopen we nog wat verder over de boulevard en belanden in een winkelcentrum, waar een chique kapper zit (Dessange). Ach waarom niet? Als ik wat extra’s betaal, kan ik nu direct geholpen worden door de top-stylist! Dat wil ik wel. Ik word in een apart hokje gedirigeerd en alles komt uit plastic: kimono, handdoek en ene gloednieuwe borstel. Na het wassen in de massagestoel, komt Hussein, de stylist. Een man die er natuurlijk uitziet als Gianni Versace: jeans, donkerblauw t-shirt en stoppelbaartje. Zijn assistent vertaalt wat en hij gaat voortvarend aan de slag. Als het knippen gebeurd is, laat hij zijn assistente twee föhns aanrukken! Dan krijg ik een soort vizier op mijn voorhoofd geplakt om mn pony te knippen. Wat een ervaring! (en het zit verder goed hoor).

’s Avonds eten we lekker makkelijk in het hotel en het is nog goed ook! We drinken zowaar een prima saperavi uit Almaty. Hmm, dat wijngebied hebben we gemist. De volgende dag lopen we richting het oude centrum. Eerst langs de grote vlag. Het Madurodam van Kazachstan slaan we over. Het oude centrum is niet meer dan een groot parkeerplein. We lopen via een enorme loopburg, langs het stadsstrand naar het Zuiden. En nu we toch aan het lopen zijn, dan maar rechtstreeks naar het meest westelijke puntje van de Nurzhol boulevard. Daar staat de grootste (scheve) tent van de wereld, de 150 meter hoge Khan Shatyr. Hierin zit een winkelcentrum, waarin we wat rondlopen en ik de nodige vervanging voor mijn afgetrapte Allstars aanschaf. Kijkend naar het Westen zie je alle grootste gebouwen in een mooie lijn. ’s Avonds heben we zin in thais en dat kan hier bij TheThai. De verwachtingen zijn hoog en het restaurant fantastisch aangekleed. We worden professioneel ontvangen en de wijnkaart is indrukwekkend. Het eten helaas niet. De “oriental salad” bevat ijsbergsla, tomaat, paprika, bloemkool, olijven en olijfolie?! Ik vraag even voorzichtig of we het juiste hebben gekregen, want hier zit nauwelijks smaak aan. Niet echt typerend voor de thaise keuken. De kok voorziet ons van een beter dressing, maar ook het hoofdgerecht is lachwekkend on-thais. Nou ja, aangepast aan de plaatselijke smaak waarschijnlijk. Ik denk dat Chinezen zich ook een deuk lachen als ze in Nederland naar de Chinees gaan.

Donderdag is de eerste dag van onze laatste maand augustus. We racen over een zesbaans tolweg vanuit Astana naar Petroplavlovsk. Helaas is de weg tot de grens behoorlijk aan wegwerkzaamheden onderhevig met veel bypasses. We vinden vlak voor de grens een rustig plekje in een weiland. Snel daarna begint het hevig te waaien, te regenen en onweert het de hele nacht. De temperatuur daalt tot 11 graden, wat een verschil! Beide zijn we al om 5 uur wakker en vragen ons af wat wijsheid is. Al snel komen we tot de conclusie: geen ontbijt en wegwezen hier! Regenjassen en dikke schoenen aan en Joost gaat de modderige weg verkennen. We wagen het erop. De Hilux slipt en glijdt, maar het lukt om de doorgaande weg te bereiken.

Vlak voor de grens kunnen we een verzekering kopen voor Rusland. De grensovergang duurt 1 uur en 20 minuten, niet slecht. Kirgizië en Kazachstan zijn onderdeel van de Russische douane-unie en dus was de auto al geïmporteerd. In het eerste stadje halen we wat roebels uit de muur, we ontbijten bij een echt truckers café en in Kurgan zoeken we een Beeline voor een sim-kaart. Het regent nog steeds en het is koud, bah. Geen zin om weer in de modder te staan, zoeken we een hotelletje in Kamensk-Uralsk zo’n 100 km voor Jekatarinenburg. Het is er een beetje kneuterig en het bed smaller dan in de camperunit, maar de mensen reuze aardig en zowaar is het restaurant ook open. Zaterdag zijn we met een uur in Jekaterinenburg. Via Internet/Booking heb ik een hotel geboekt. Opvallend is dat het mobiel bereik hier een stuk minder is dan in Kirgizië en Kazachstan. Het blijkt zo’n typisch Russisch hotel te zijn: op een verdieping van een flatgebouw, zonder lobby. De receptie is niet bemand, maar de beveiliger wringt zich in allerhande bochten om ons in te checken en de kamer te laten zien. We communiceren via Google translate. Hij zucht en steunt, maar het lukt prima zo. We late de auto staan en gaan met de Yandex-taxi naar het centrum. Het is een graad of 14 en gelukkig droog. Bij de tourist informationhalen we een kaart en krijgen van een vlotte dame allerhande tips in het Engels. Ze hebben hier een 6 km lange rode lijn door de stad getrokken zodat je als toerist zelf alle sights kunt zien. Super handig. Eerst cappuccino met gebak bij een hippe koffietent, die hebben ze echt in alle steden en ze zien er vaak hetzelfde uit, grappig. Dan lopen we de route. De stad is gegroeid vanuit een metaalbedrijf aan de rivier en van daaruit aangegroeid. Veel typisch statig Russische gebouwen, en grauwe Soviet-flats, maar ook gekleurde kerken. Niet zo verzorgd en ook het groen in de parken staat vol met onkruid. Hoogtepunt van de stad is de kerk van bloed. Deze kerk is in 2003 gebouwd op de plek waar de villa stond waarin de Romanovs in juli 1918 zijn vermoord door de Bolsjewieken (later communisten), waarna de burgeroorlog tussen het  “witte” en “rode” leger (communisten) ontvlamt. Toch wel indrukwekkend, wanneer de we kleine tentoonstelling in de kerk bezoeken. De foto’s laten een knappe tsaar met zijn gezin zien (waaronder Anastasia). Er is ook een foto van de kamer met de kogelgaten in de muur. Het geheel komt over als verheerlijking van de monarchie. Een deel is gewijd aan de vernietiging van de plaatselijke (christelijke) kathedraal door de Sovjets (zoals ze hier zeggen), wat herinnert aan de tijd dat religies in Rusland niet werden getolereerd. De Russische geschiedenis is te complex om hier even te beschrijven, dat wel!

We lopen verder over de rode lijn, maar de stad kan ons niet echt bekoren. Wat een contrast met Astana! We gaan zelfs nog even het uitzicht punt op, in een hoog flatgebouw. Het uitzicht is nogal grauw. Hier en daar wordt wat moderne architectuur uit de grond gestampt wat een fraai contrast geeft met de oude, verwaarloosde gebouwen. We eindigen met een prima diner bij BURO restaurant. Heerlijk creatief en kwalitatief eten met prima wijn. ’s Avonds kijken we (met de uitstekende wifi) 3 afleveringen van La casa de papel, seizoen 3.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zondag beginnen we aan de lange rit richting Kiev (Oekraine) via Samara. We beginnen niet zo handig met 250 km binnendoor. Wel heel mooi, die Oeral. Eindeloze groene heuvels met dennebossen,  grote akkers en dropjes met gekleurde huisjes. Het is fris en regenachtig. Als dan de weg verandert in een zandweg met kuilen, houden we het na 275 km voor gezien en zijn al blij met een droog plekje aan een riviertje, waar een herder zijn best doet om de kudde en een grote stier bij ons weg te houden!

De komende week wordt taai met veel kilometers en weinig opwindends onderweg, het is niet anders!

Liefs,

Marijke