Week 11: Bishkek, Bishkek, Bishkek

Maandag 8 juli slapen we eerst maar eens uit in onze koele kamer. Het ontbijt is enorm en vooral creatief. Omdat we de kapotte Webasto willen laten checken, ruimen we eerst de camperunit uit. We rijden naar een waypoint van een specialist. De buurman is heel vriendelijk en belt hem. Dan eerst naar Toyota. We hebben bij 80 km/uur een “honend” geluid en dat duidt meestal op een versleten lager. De garage is enorm en superdeluxe. Er staan dure Landcuisers en Lexussen alsof het warme broodjes zijn. We maken een afspraak de auto vanmiddag te brengen en die dan daar te laten. Terug naar de Webasto man. Het is inmiddels tegen de 40 graden dus de man zweet zich een ongeluk. Na anderhalf uur diagnose moet ie helaas concluderen dat de unit er helemaal uit moet en dat kan alleen als de cabine van de auto gaat. Hij merkt grappend op dat we de kachel voorlopig toch niet nodig hebben met dit weer. Touché. Terug bij Toyota wachten we in de luxe wachtruimte op de diagnose. Inderdaad lagers vervangen en ze gaan de remschijven polijsten, die hebben nogal te lijden gehad in de bergen. Pech is wel dat ze de goede lagers niet hebben, dus dat gaat tijd kosten. Hmm, 2 a 3 dagen, dat is even slikken. Eigenlijk ook wel goed voor ons, moeten we verplicht onthaasten! ’s Avonds gaan we om 18 uur naar Coen en Karin-Marijke, die al 16 jaar reizen in een oude BJ (www.landcruisingadventure.com). Ze zijn hier voor een paar maanden om de auto te restaureren. We hebben ze al eerder ontmoet tijdens de Overland Reünie in de Lutte die ze ieder jaar organiseren. Als we aankomen zijn Kiki en Sebastiaan er ook, twee lifters uit Nederland die net een Lada hebben gekocht om naar huis te rijden. Karin-Marijke heeft lekker gekookt en iedereen heeft wijn meegenomen. Het is enorm gezellig en het wordt laat! Gelukkig gebruiken we de Yandex taxi app, waarmee je eenvoudig een taxi kunt bellen voor nog geen Euro per rit, en dus zijn we zo “thuis”.

Ontbijt om 10 uur, gewoon omdat het kan en omdat laat naar bed gaan er nu wel inhakt (als we kamperen gaan we om half tien/tien uur). Weer zo’n enorm ontbijt, waar je tot 15 uur mee vooruit kan. Op naar de Osh-bazaar! Een enorme markt waar het leuk is om rond te dwalen. Prachtig brood, fruit en notenverkopers. Helaas kunnen we de taarten-afdeling, waar Wendy altijd zo enthousiast over is, niet vinden. Joost gaat er ook naar de kapper, een hilarisch bezoek. Voorover in de wasbak wordt z’n haar gewassen. ’s Avonds eten we heerlijk buiten bij Time out. Hier hebben ze een soort van privé-zitplekken buiten waar af en toe voor de koelte van die mist wordt rondgespoten, heerlijk.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bij het ontbijt worden we vergezeld door een Frans gezinnetje met twee kleine kindjes. Ze spreken weinig Engels, maar ze vertellen monter dat ze vanavond in Arslanbob willen slapen. Waar?!?!?! Da’s een heel eind rijden. De man laat z’n Maps.me app zien: “Only 6 hours”. Ha, ha, optimist. Ik laat ze nog even de kaart zien en geef aan waar de weg wat minder is (ze rijden een huur-Prius). Ach, waarschijnlijk komen ze er wel.

Vandaag wil Joost naar de carbazaar. Op zaterdag en zondag wordt er druk gehandeld (zagen we toen we langsreden) op het enorme parkeerterrein. Nu is het er erg rustig. Een man spreekt ons in prima Engels aan. Wat komen we zoeken? Een Landcruiser natuurlijk, ha, ha. Ik zie direct dat hij een Masters pet op heeft en inderdaad het is een golfer. Of Joost morgenmiddag tijd heeft? Hij leidt ons even rond in het luxere segment. Iedereen kan hier zijn auto parkeren voor de verkoop. Achter het raam zit een A4 met de gegevens en een telefoonnummer, bij interesse bel je. Er staan verrassend nieuwe auto’s, ook import uit de VS. Pure handel. We lopen even rond, maar de auto’s zijn best duur. Hij snapt niet dat we de auto hier niet achterlaten om te verkopen en met een ander naar huis rijden, ha, ha. Mirlan, onze customer relations manager van Toyota belt. “Waarom zijn we nog niet langsgekomen om te kijken hoe het gaat?” Huh? Handje vasthouden? Nou ja, er toch maar even heen. Hup, met de Yandex taxi rijden we 40 minuten voor 4 Euro. Het is inmiddels bloedheet. We krijgen een cape om en mogen de werkplaats in (je kunt hier van de vloer eten). De Master (hoofdmonteur) legt in het Russisch uit wat ze aan het doen zijn, Mirlan vertaalt. Ziet er allemaal professioneel uit en tuurlijk vanavond klaar. We gaan weer. ’s Avonds hebben we weer afgesproken met Coen en Karin-Marijke. Dit keer staan er twee motoren voor de deur van Els en Merijn. Ook Michel en Renee zijn er, die we eerder in Tadzjikistan zagen. Weer reuze gezellig! Renee heeft last van haar maag dus gaan we met z’n zessen naar de Indiër. Heerlijk eten en veeeel (reis)verhalen. Els vertelt enthousiast over Rusland en ik haar over mooie plekjes in Tadzjikistan. Ze hebben nogal pech met de motoren, dus er moet eerst gesleuteld worden voor ze verder kunnen. Da’s wel een rode draad in alle reisverhalen, iedereen heeft wel pech onderweg. Het schijnt er bij te horen. Gelukkig hebben wij nog niet stilgestaan op een of andere onhandige plek.

Bishkek car bazar

Onze auto en die van Peter bij Toyota

Bij Karin-Marijke en Coen

Als we ’s ochtends met Toyota bellen is de auto nog niet klaar. Er was een probleem met een onderdeel. Tijd voor wat sightseeing! We lopen door het Panfilov park , vol met attracties voor kleine kinderen. Heel populair zijn hier de mini-uitvoeringen van luxe auto’s als Hummer en Mercedes waar de kleine mannen in kunnen rondrijden. Als Joost een voorbijrijdend jongetje roept om hem te fotograferen, zet de jonge chauffeur het ding geroutineerd in z’n achteruit en rijdt op Joost af. Dat heeft ie vaker gedaan! We lopen door naar het beeld van Lenin en het Ala-Too plein. Het ziet er allemaal prachtig verzorgd uit. We drinken cappuccino met taart (zo, dat was de lunch) en lopen door naar het ‘museum of fine arts’. We hebben geen enkele verwachting, maar het valt inderdaad wat tegen. Best wat aardige portretten en Kirgieze landschappen. Ik vermoed dat Kirgizië meer cultureel erfgoed heeft in de vorm van kleden, gedichten en muziek. Dan naar Tsum, een groot warenhuis, of eigenlijk een verzameling winkeltjes. Als je niets nodig hebt, dan koop je toch. Joost scoort een apart horloge en ik een aparte tas. Ook zien we nog wat leuke kadootjes voor vrienden. Auto nog niet klaar dus we gaan terug naar het hotel en eten ’s avonds uitstekend in Navat, een choykana. Dit is van oorsprong een theehuis waar je ook wat kunt eten. Die zie je hier overal. Navat is echter een keten, die er een moderne twist aan gegeven hebben. Leuk aangekleed en uitstekend eten. De collectie gekruide thee om uit te kiezen is indrukwekkend.

Vrijdag pakken we alles in en gaan met de taxi naar Toyota. Opgelucht dat de auto klaar is! We betalen en nemen afscheid. Bij het hotel bouwt Joost alles weer terug rondom de kachel, en we ruimen de auto in. Flink boodschappen doen en off we go! Ik heb al diverse pogingen gedaan om een plek te vinden waar we propaan kunnen scoren, maar alleen LPG kunnen we vinden. Ineens ziet Joost zijn scherpe oog een banner met propaanflessen er op en in de schuur staat een tankwagen geparkeerd. Dat zoeken we! Ik bel het nummer en even later arriveert een jonge man die geroutineerd onze fles pakt en ‘m begint te vullen. Hopsa. Ook gelukt. Even later worden we aangehouden omdat we geen licht aan hebben. Moest dat dan in Kirgizië?? Was ons nog niet opgevallen. Gelukkig kletst Joost ons er uit. In de bergen worden we nog een keer aangehouden. Dit blijkt een notoir stuk te zijn waar je maar 60 mag. De agent wil 1000 som (13 Euro). Als ik zeg dat we een bonnetje willen wordt het ineens 500. Voor een echte bon heeft hij onze papieren nodig. Daar hebben we geen trek in, dus we betalen maar. Hij zegt nog tegen Joost: “OK?”, Joost: “Not OK messing with tourists!”. We willen een mooie offroad route rijden door de bergen vlak onder Kochkor. Als we een stukje de vallei inrijden zien we een mooi plekje aan de rivier. ’s Middags had ik al wat vette spatjes gezien op de bumper en het opstapje, maar ik wil nu even geen garage meer, dus negeerde dat. Omdat ik zoiets al eens met mijn Mini heb meegemaakt, voel ik toch even met mijn vingers onder de stootbalk. Ja hoor, olie. Sodeju!!! Joost springt in de overall en onder de auto. Inderdaad, differentieel, reservewiel en uitlaat onder de olie. Niet goed. We zijn 250km van Bishkek maar besluiten direct terug te gaan. In Kochkor hebben we bereik en bellen Mirlan. Hij belooft ons op te wachten om 22.30 uur zodat we op het terrein kunnen overnachten. De rit is inspannend, grotendeels in het donker. We komen veilig bij Toyota aan en direct duiken er twee monteurs onder de auto. Nu even niet! We installeren ons op het terrein en nemen een biertje. Het is nog 30 graden, dus slapen gaat niet erg fantastisch. De volgende morgen komt de Master monteur direct op ons af, we krijgen een roombroodje. Het is “normalna” want de vloeibare pakking was waarschijnlijk niet goed uitgehard. Ach, ik zal jullie de rest besparen, maar we hebben nog de hele dag bij Toyota gezeten. Ze balen er behoorlijk van dus controleren nu alles extra goed. Joost communiceert er lustig op los met de monteurs via een vertaal-app, erg grappig. ’s Middags komt Peter nog weer langs. Ook hij moet wachten op onderdelen en slaapt in het hotel waar wij eerder zaten. Dat reserveer ik ook maar weer zodat we gezellig samen kunnen optrekken. Het duurt dus nog tot 19.30 uur voordat echt alles gecontroleerd is na een korte proefrit en inspectie op de brug. De Master mechanic is tevreden en dus wij ook. Snel naar het hotel, douchen en naar Navat met Peter.

Overnachten bij Toyota

Zondag ontbijten we rustig met Peter en Joost gaat toch nog maar even onder de auto kijken, Nee he, olie!! Hup weer naar Toyota (handig ze werken 7 dagen per week). De Master concludeert dat de auto niet goed schoon gemaakt is gisteren en doet het nu grondig zelf. Weer proefrit en inspectie op de brug. Nu is het wel genoeg geweest. We doen snel boodschappen en gaan op pad. Uit gemak rijden we naar dezelfde wildplek bij Sary Bulak die we eerder gevonden hebben. Aan de overkant vinden we een nog betere plek. Lekker weer kamperen, wijntje erbij en een wat koelere temperatuur om te slapen. Top, daar gaan we weer!

Het was een bijzondere week, uiteindelijk 6 nachten in Bishkek, maar we hebben er wel van genoten. Lekker even rust, goed bed, douche, gezellige mensen, uit eten en een spoedcursus differentieel lagers vervangen voor Joost, ha, ha. Benieuwd wat Kirgizië ons nog gaat brengen.

Liefs,

Marijke